Krzywe kosztów krańcowych i utargu krańcowego - wykład

Krzywe kosztów krańcowych i utargu krańcowego: MC = MR Wykres funkcji kosztów krańcowych = MC, wykres funkcji utargu krańcowego = MR
Zysk jest maksymalny w punkcie przecięcia obydwu linii (E). Wielkość produkcji (Q 1 ) zapewnie najwyższy zysk (lub najmniejsze straty). Przy produkcji mniejszej od Q 1 utarg krańcowy jest wyższy od kosztów krańcowych, a więc wzrost produkcji spowoduje zwiększenia zysku.
Na prawo od Q 1 koszty krańcowe są wyższe od utargu krańcowego. Dalsze zwiększanie produkcji w większym stopniu podwyższa koszty niż przychody, a więc ograniczenie produkcji przynosi większe oszczędności kosztów, niż wynoszą utracone przychody. W punkcie Q 1 koszt krańcowy jest równy utargowi krańcowemu.
Gdy przedsiębiorstwo godzi się na podwyżkę płac lub też odczuwa skutki wzrostu cen stosowanych w produkcji surowców, koszty krańcowe wzrosną przy każdej wielkości produkcji.
Gdy krzywa popytu na wyroby przedsiębiorstwa i linia utargu krańcowego przesuwają się w górę, dla każdych rozmiarów produkcji cena i przychód krańcowy są wyższe niż poprzednio.
Przesunięcie w górę krzywej kosztów krańcowych powoduje zmniejszenie produkcji. Taka sam zmiana linii utargu krańcowego prowadzi do wzrostu wielkości produkcji.
Przedsiębiorstwa nie muszą ciągle ustalać położenia krzywych swoich kosztów i utargu końcowego. Ustalenie punktu zrównania się MC i MR jest tylko metodą stosowaną przez ekonomistów. ... zobacz całą notatkę