To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Grupa
Zespół
Ćwiczenie
Ocena
22
8
8
Imię i nazwisko
Temat ćwiczenia
Edyta Błaż
Maria Borzęcka
Joanna Jarosz
KRIOSKOPIA-
SPRAWOZDANIE ZBIORCZE
1. Wstęp teoretyczny
Jedną z konsekwencji prawa Raoulta jest obniżenie temperatury krzepnięcia rozcieńczonego roztworu substancji nielotnej w stosunku do temperatury krzepnięcia czystego rozpuszczalnika. Obniżenie to jest proporcjonalne do stężenia molarnego substancji rozpuszczonej, a współczynnik proporcjonalności w tej zależności to tzw. stała krioskopowa K.
ΔTk = K·m = K· [Kּmol-1ּkg] ms - masa substancji rozpuszczonej, mr - masa rozpuszczalnika, Ms - masa molowa substancji rozpuszczonej Stała krioskopowa ma wymiar temperatury i oznacza obniżenie temperatury krzepnięcia roztworu o stężeniu molarnym = 1 [mol/kg] i zależy tylko od rodzaju rozpuszczalnika. Wartość stałej K można także wyliczyć z równania (dla idealnego roztworu rozcieńczonego): → K = = ΔHtop jest entalpią topnienia 1 kg rozpuszczalnika natomiast, a Δ top jest jego entalpią molową.
Zależność opisująca stałą kriometryczną K stanowi podstawę kriometrycznej metody wyznaczania masy molowej składnika roztworu idealnego. W metodzie tej wyznacza się wartość ΔTk dla roztworu o znanej molarności (roztworu wzorcowego), a następnie znając wartość stałej K rozpuszczalnika (dane tablicowe) wyznacza się molarność badanego roztworu, a z niej poszukiwaną masę molową badanej substancji. Poprawne oznaczenie Ms wymaga pomiaru wartości ΔTk z dokładnością co najmniej do 0,001K. Im większa stała krioskopowa, tym większa dokładność pomiaru - największe stałe wykazują te rozpuszczalniki, których cząsteczki mają kształt zbliżony do kuli oraz anomalnie wysokie temperatury topnienia i niskie wartości ciepła topnienia. Istotnym warunkiem poprawności oznaczenia masy molowej metodą kriometryczną jest, aby roztwór, dla którego wyznacza się ΔTk, był roztworem idealnym. W przypadku roztworów rzeczywistych wzór kriometryczny przybiera postać:
ΔTk = gּmּK, gdzie g jest współczynnikiem osmotycznym Bjerruma. Wzór w tej postaci nie nadaje się do wyznaczania masy molowej substancji rozpuszczonej. Ponad to ani substancja rozpuszczona, ani rozpuszczalnik nie mogą ulegać w roztworze dysocjacji.
(…)
… krioskopowych. Świadczy to o zajściu reakcji dimeryzacji w roztworze kwasu, na skutek której zmniejsza się stężenie kwasu w roztworze.
Stałe dimeryzacji kwasu octowego i fenyloocowego są do siebie zbliżone, z czego można wnioskować, że jest to wartość charakterystyczna dla kwasów karboksylowych. Stała reakcji rzędu 101 świadczy o tym, że stan równowagi reakcji dimeryzacji jest przesunięty w stronę tworzenia…
…] (teoretyczne)
ΔT
[º]
mroztworu [mol/kg] (wyliczona)
wzorzec
0,2
1,020
roztwór I
0,1
0,510
0,5576
0,1093
roztwór II
0,05
0,255
0,2656
0,0521
wzorzec
0,1
0,510
roztwór I
0,05
0,255
0,310
0,061
Pozostałe zespoły badały obniżenie temperatury krzepnięcia roztworów odpowiednich kwasów i na tej podstawie wyliczały molarność roztworu, średnią masę molową substancji rozpuszczonej, ułamki molowe form monomerycznej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)