To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
1. Izokoszty.
To krzywe obrazujące różne kombinacje czynników wytwórczych jakie mogą być zaangażowane do produkcji przy danym poziomie ich cen i wielkości budżetu producenta. Każdemu poziomowi produkcji odpowiada inna izokoszta , przy czym wzrost poziomu produkcji przesuwa izokoszty w kierunku na prawo od początku układu współrzędnych. Wykorzystując izokoszty i izokwanty można wyznaczyć punkt (optimum producenta) w którym izokoszta styka się z izokwantą. Wyznacz on najbardziej efektywna dla producenta kombinacje czynników wytwórczych - przy danych ich cenach i wielkości produkcji - przy danym stanie budżetu producenta.
2. Zmiana kosztów w krótkim okresie marginalne i przeciętne
Koszty w krótkim okresie są wyższe ponieważ przedsiębiorstwo nie może w tym okresie w pełni dostosować się do nowych warunków.
SATC równa się sumie SAVC i SAFC. Kształt krzywej SATC jest pochodną kształtów krzywych SAVC i SAFC. Kiedy SAVC i SAFC opadają krzywa SATC również opada. Gdy SAVC Zaczynają rosnąc kształt krzywej SATC zależy od tego czy SAVC rosną szybciej niż spadają SAFC
Koszty przeciętne w krótkim okr.
Krótkookresowe koszty przeciętne stałe SAFC są równe krótkookresowym kosztom stałym SFC podzielonym przez wielkość produkcji. Krótkookresowe przeciętne koszty zmienne SAVC są równe krótkookresowym kosztom zmiennym SVC podzielonym przez wielkość produkcji zaś krótkookresowe przeciętne koszty całkowite SATC są równe krótkookresowym Kosztom całkowitym STC podzielonym przez wielkość produkcji.
KOSZTY KRAŃCOWE
Kiedy krańcowy produkt pracy wzrasta każdy kolejny pracownik przyczynia się do wzrostu produkcji. Jeżeli dodatkowe koszty zwiększania produkcji obniżają się to krótkookresowe koszty krańcowe SMC maleją do póki wzrasta krańcowy produkt pracy. Kiedy pojawiają się skutki prawa malejących przychodów krańcowy produkt pracy spada a SMC
zaczynają ponownie rosnąć. Wytworzenie kolejnej jednostki Produktu wymaga coraz większych Nakładów pracy, tym samym kształt krzywej SMC i STC jest określony przez kształt krzywej krańcowego produktu pracy, a ten z kolei zależy od stanu wiedzy technicznej. Krzywa Krótkookresowych kosztów krańcowych SMC odzwierciedla krańcowy produkt czynnika zmiennego przy założeniu, że pozostałe czynniki nie ulegają zmianie. Na ogół w krótkim okresie praca jest traktowana jako czynnik zmienny a kapitał jako czynnik stały. Kiedy dany zakład zatrudnia zbyt mało pracowników w stosunku
do liczby maszyn wydajność pracy jest niska. Rosnące nakłady pracy prowadzą do znacznych przyrostów produkcji w efekcie mają krótkookresowe koszty krańcowe SMC. Jeżeli posiadane maszyny są w pełni wykorzystane to każdy dodatkowo zatrud. W coraz mniejszym stopniu przyczynia się do wzrostu produkcji. Krótko okres. koszty krańcowe zaczynają wzrastać
(…)
… wzrostem produkcji o jednostkę.
4. Krzywa obojętności, marginalna stopa substytucji.
Gdy połączymy wszystkie punkty, które konsument ocenia jako jednakowo dobre, otrzymamy krzywą obojętności. Krzywa obojętności obrazuje wszystkie kombinacje dwóch dóbr dające konsumentowi taką samą całkowitą użyteczność. Wzdłuż każdej krzywej obojętności użyteczność dla konsumenta jest stała . Ponieważ woli on więcej a nie mniej każdy punkt położony na wyższej krzywej obojętności jest lepszy od punktów leżących na niższej krzywej. Krzywe obojętności muszą mieć nachylenie ujemne, w przeciwnym razie bowiem konsument mógłby nabywać większą ilość obydwu dóbr i uzyskać większą sumę użyteczności na tej samej krzywej. Zgodnie z prawem malejącej krańcowej stopy substytucji każda krzywa obojętności ulega spłaszczeniu, w miarę jak przesuwamy się w prawo. Krzywe obojętności nie mogą się przecinać ponieważ konsumentowi było by obojętne czy wybierze X czy Y oba te punkty leżą bowiem na tej samej krzywej UU. Wynikało by stąd że X,Y są równie dobre. „Z” daje większą ilość obydwu dóbr w porównaniu z X co prowadzi do sprzeczności z założeniem, że konsument woli więcej niż mniej.
Krańcowa stopa substytucji filmów jest to liczba filmów…
… jednostki jednego dobra można pozyskiwać kosztem coraz mniejszych ilości drugiego dobra. 5. Popyt na prace.
Określamy jako ujemną zależność między wysokością płacy realnej , a wielkością zatrudnienia. Przy wyższym poziomie płacy pracodawcy będą zatrudniali mniej pracowników , a przy poziomie niższym więcej pracowników.
Obrazująca to krzywa popytu na pracę ma więc nachylenie ujemne
Na poziomie W1 płacy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)