Konwencja w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego
Konwencja paryska - przyjęta w Paryżu 23.11.1972 r. Ratyfikowana przez Polskę w 1976 r. Obejmuje ochroną najcenniejsze zabytki kulturalne i przyrodnicze, mające wartość dla dorobku kulturalnego i nauki o randze światowej
Depozytariusz - dyrektor generalny UNESCO
Liczba uczestniczących państw: 153
Instrumenty realizacji Konwencji Paryskiej
Światowe Dziedzictwo Ludzkości - obiekty wytypowane w ramach konwencji Paryskiej. Ochroną obejmowane są najcenniejsze zabytki kulturalne i przyrodnicze świata, mające najwyższą, uniwersalną wartość z punktu widzenia dorobku kulturalnego i wartości naukowej oraz estetycznej. Są one umieszczone na prowadzonej przez UNESCO liście obiektów zwanej Światową Listą Światowego Dziedzictwa (The World Heritage List)
jest to lista otwarta, obiekty z niej raczej nie wypadają
Fundusz Ochrony Światowego Dziedzictwa - powstaje z wpłat sygnatariuszy i przeznaczony jest na prace konserwatorskie nad obiektami w krajach potrzebujących wsparcia.
Takie wpisanie na listę jest bardzo prestiżowe, turystyka zwiększa się w danym miejscu o 30%.
Lista obiektów - trzy kategorie
Początkowo na Liście widniało jedynie 12 obiektów w tym Kopalnia Soli w Wieliczce, Stare Miasto w Krakowie, Park Narodowy Yellowstone, Wyspy Galapagos.
Obecnie na Liście Światowego Dziedzictwa znajduje się 936 miejsc w 153 krajach:
725 obiektów kulturalnych (K)
183 naturalne (P)
28 o charakterze mieszanym kulturalno-przyrodniczym - (K,P) - 1 z Polski
W ramach Listy wydzielono też ostatnio dział obiektów należących do światowego dziedzictwa przyrody nieożywionej.
Przykłady: Piramidy, Opera w Sydney, miasto Majów, Kreml, Statua Wolności, Taj Mahal
Kryteria kulturowe - obiekt powinien:
reprezentować arcydzieło ludzkiego geniuszu twórczego
przedstawiać ważną wymianę ludzkich wartości na przestrzeni dziejów lub w obszarze danego regiony świata, w zakresie rozwoju architektury lub technologii w sztukach monumentalnych, urbanistyce lub projektowaniu krajobrazu
przedstawiać unikatowe albo przynajmniej wyjątkowe świadectwo tradycji kulturowej lub istniejącej albo minionej cywilizacji
przedstawiać szczególny przykład typu budowli, zespołu architektonicznego lub technologicznego albo krajobrazu ilustrującego ważny etap (lub etapy) w historii ludzkości"
V. "przedstawiać szczególny przykład tradycyjnego ludzkiego osadnictwa, zagospodarowania ziemi lub morza, reprezentatywny dla danej kultury (lub kultur), albo ludzkiej interakcji ze środowiskiem, szczególnie jeśli stało się ono zagrożone wskutek nieodwracalnej zmiany"
(…)
… form życia, łącznie z zagrożonymi gatunkami o uniwersalnej wartości z punktu widzenia nauki i konserwacji przyrody.
Z Polski jedyny obiekt: Puszcza Białowieska
Obiekty światowego dziedzictwa w Polsce
1978 - Stare Miasto w Krakowie, kategoria K, kryterium IV
1978 - Kopalnia Soli w Wieliczce, K, IV
1979 - Obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau, K, VI
1979 - Białowieski Park Narodowy, P, III
1980 - Stare Miasto w Warszawie, K, II i VI
1992 - Stare Miasto w Zamościu, K, IV
1997 - Średniowieczny Zespół miejski Torunia, K, II i IV
1997 - Zamek Krzyżacki w Malborku, K, II, III, IV
1999 - Kalwaria Zebrzydowska - zespół architektoniczny i park pielgrzymkowy z XVII w., K, III i IV
2001 - Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy, K, III, IV, VI
2003 - Drewniane kościoły południowej Małopolski i Podkarpacia Binarowa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)