To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Konflikt w Irlandii Od ponad trzydziestu lat toczy się w Irlandii Północnej krwawy konflikt, przerywany jedynie krótkimi okresami negocjacji i zawieszenia broni. Wszelkim próbom rozwiązania ciągle stawały na przeszkodzie antagonistyczne dążenia dwóch zwaśnionych społeczności zamieszkujących tą brytyjską prowincję. Ataki terrorystyczne, nieustępliwość protestanckich lojalistów i katolickich republikanów oraz niesprecyzowane obietnice i chwiejna postawa Londynu przez lata nie sprzyjały pokojowemu rozwiązaniu sporu Religijne bójki protestantów z katolikami Błędem jest postrzeganie konfliktu jedynie przez pryzmat waśni religijnej. Sztuczne podtrzymywanie (głównie przez protestantów i polityków brytyjskich) tezy o religijnym podłożu konfliktu, jako głównej i jedynej przyczynie zajść w Irlandii Północnej, przysłoniło rzeczywiste problemy prowincji, co doprowadziło z kolei do wyraźnie zarysowanej polaryzacji zamieszkującej ją ludności na dwie społeczności. Powodem zajść w Irlandii Północnej nie były różnice religijno-doktrynalne, lecz istnienie mechanizmu dyskryminacji i dominacji jednej społeczności nad drugą Brak porozumienia między katolikami i protestantami oraz trudności w przezwyciężaniu wzajemnej nienawiści i nieufności wynikają nie tylko z religijnego, lecz przede wszystkim z kulturowego i etnicznego zróżnicowania obu społeczności. Jako źródło konfliktu podaje się najczęściej traktat angielsko-irlandzki z 1921 r. Z jednej strony kończył on wieloletnią walkę Irlandczyków o niepodległość, z drugiej jednak zadecydował o podziale Irlandii. Katolickie i protestanckie pojmowanie historii sięga dużo wcześniej niż rok 1921. Wspólna historia, zamiast łączyć - dzieli Protestanci mówią, że jedyną ich zbrodnią jest lojalność wobec brytyjskiej Korony, a katolicy, że jedyną ich winą jest to, że są Irlandczykami i katolikami Od XII wieku Irlandia stała się terenem ekspansji angielskiej, a z biegiem czasu rozszerzało się panowanie angielskie nad Irlandią. Rosła także nienawiść pomiędzy oboma narodami. Z chwilą ogłoszenia się przez króla angielskiego, Henryka VIII głową kościoła w Irlandii - obrona wiary katolickiej zaczęła być utożsamiana z walką narodowowyzwoleńczą Próby sprotestantyzowania Irlandii przez władców angielskich nie powiodły się. Irlandzcy katolicy wiernie trwali przy swojej religii, a ta zaczęła urągać niepowodzeniom zaborcy. Skoro więc Irlandczycy nie chcieli dobrowolnie stać się protestantami, to należało protestantów sprowadzić do Irlandii. Udało się to najlepiej w Ulsterze. Jest to prowincja znajdująca się na pn. Irlandii której 6 z 9 hrabstw wchodzi w skład Królestwa Wielkiej Brytanii. Prowincja w większości protestancka.
(…)
…, to należało protestantów sprowadzić do Irlandii.
Udało się to najlepiej w Ulsterze. Jest to prowincja znajdująca się na pn. Irlandii której 6 z 9 hrabstw wchodzi w skład Królestwa Wielkiej Brytanii. Prowincja w większości protestancka.
W wyniku tępienia z wielką zaciekłością kultury i języka irlandzkiego, wyspa w silnym stopniu uzależniła się od kraju zdobywców również pod względem kulturalnym. Zbuntowanych…
… ulsterskiego konfliktu pod nazwą "Krwawej Niedzieli" (13 ofiar). Pogrzeb ofiar stał się potężną manifestacją polityczną, a wzburzona reakcja międzynarodowej opinii publicznej zmusiły Londyn do podjęcia bardziej zdecydowanych kroków w celu zapewnienia bezpieczeństwa w Irlandii Północnej.
W marcu 1972 r. rząd brytyjski zawiesił prace parlamentu Północnoirlandzkiego i wprowadził w Ulsterze rządy bezpośrednie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)