To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WSTĘP TEORETYCZNY:
Metody instrumentalne wykorzystują zjawiska fizyczne lub fizykochemiczne, do których wykonania potrzebna jest aparatura. Podstawą instrumentalnych metod ilościowych jest matematyczna zależność między wielkościami oznaczanymi w próbce.
Konduktometria polega na pomiarze przewodnictwa elektrycznego, które jest odwrotnością oporności elektrycznej roztworu pomiędzy dwiema obojętnymi elektrodami. Przepływ prądu przez roztwory elektrolitów podlega prawu Ohma wg. którego natężenie prądu jest wprost proporcjonalne do przyłożonego napięcia U, a odwrotnie proporcjonalne do oporu R, jaki roztwór stawia prądowi.
Opór przewodnika R zależy od jego długości l, przekroju s i rodzaju materiału, z którego wykonano przewodnik:
gdzie: , cm, jest tzw. oporem właściwym
l – oznacza odległość między elektrodami
s – powierzchnię elektrod
Dla elektrolitów zwykle podaje się przewodnictwo elektryczne (konduktancję) , G:
Jednostką przewodnictwa jest simens:
S = -1...
2. Aparatura i odczynniki
a) Konduktometr
b) elektroda konduktometryczna
c) termometr lub czujnik temperatury
d) zlewka 100 cm3
e) mieszadło magnetyczne z mieszalnikiem
f) wodorotlenek sodu – roztwór o stężeniu 0,1 mol/dm3
g) pipeta 25 cm3
h) biureta 50 cm3
3. Wykonanie ćwiczenia i obliczenia
Otrzymane do analizy roztwory rozcieńczono wodą destylowaną do kreski.
Do zlewki 250 cm3 odpipetowano 25 cm3 roztworu badanego i rozcieńczono wodą destylowaną dopełniając pipetą do 100 cm3
Umieszczono mieszadełko magnetyczne w zlewce z roztworem.
Napełniono biuretę titrantem.
Uruchomiono mieszadło magnetyczne i wyregulować jego bieg
Umieszczono elektrodę w badanym roztworze i zmierzono początkową wartość przewodnictwa....
Imię i nazwisko
Grupa
Data wykonania ćwiczenia
Data oddania sprawozdania
Ocena
Marta Kapturkiewicz
28.11.2012
12.12.2012
Ćwiczenie : Konduktometria 2
Sprawozdanie z wykonania ćwiczenia
Wstęp teoretyczny
Istnieje liniowa zależność pomiędzy stężeniem danego jonu i jego udziałem w przewodnictwie roztworu, więc można oceniać postęp reakcji wykonując szereg kolejnych pomiarów konduktometrycznych, co jest podstawą metody znanej jako miareczkowanie konduktometryczne. W tej metodzie zmiana przewodnictwa jest powiązana ze zmianą stężenia tego rodzaju jonów, który reaguje w czasie miareczkowania. Miareczkowania konduktometryczne są stosowane do oznaczania wielu związków organicznych i nieorganicznych przy zastosowaniu reakcji zobojętniania, wytrącania i kompleksowania. Ponadto pomiary przewodnictwa mogą być stosowane do wyznaczenia stałych dysocjacji i tworzenia kompleksów, pomiarów rozpuszczalności oraz wpływu rozpuszczalnika w roztworze.
Podczas miareczkowania mocnego kwasy mocna zasadą ruchliwe jony hydroniowe H3O+ zostają związane w niezdysocjowane cząsteczki wody. Na ich miejsce pojawiają się mniej ruchliwe cząsteczki metalu. Po przekroczeniu punktu końcowego miareczkowania zaczyna rosnąć przewodnictwo ze względu na wzrost stężenia jonów wodorotlenkowych OH-.
Aparatura i odczynniki
a) Konduktometr
b) elektroda konduktometryczna
c) termometr lub czujnik temperatury
d) zlewka 100 cm3
e) mieszadło magnetyczne z mieszalnikiem
f) wodorotlenek sodu - roztwór o stężeniu 0,1 mol/dm3
g) pipeta 25 cm3
h) biureta 50 cm3
Wykonanie ćwiczenia i obliczenia
Otrzymane do analizy roztwory rozcieńczono wodą destylowaną do kreski.
Do zlewki 250 cm3 odpipetowano 25 cm3 roztworu badanego i rozcieńczono wodą destylowaną dopełniając pipetą do 100
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)