To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
. Koncepcja władzy i myśl polityczna Bizancjum (IV-XIII w. - do 1204) - Cesarstwo Bizantyjskie - podstawą cesarstwa był rzymski model prawno-ustrojowy. Tradycja rzymska towarzyszyła cesarzowi od początku. Kultura grecka łączyła się z kulturą wschodu i chrześcijaństwem. Byt polityczny kształtuje się dopiero od IV wieku. Pojawiają się postulaty, że Konstantynopol jest jak nowy Rzym położony nad Bosforem. III wiek to wielki kryzys Imperium Romanum, pokazał niedogodność położenia Rzymu jako stolicy. W koncepcji imperialnej Bizancjum: a) chrześcijaństwo połączy ze sobą różne ludy zamieszkujące Imperium Romanum, była to alternatywa wobec dawnych tradycji; b) teokracja bizantyjska - cesarz ziemski jako wcielenie boga, a cesarstwo odwzorowaniem królestwa niebieskiego; c) przejęcie władzy i rewindykacja ziem, które należały do Imperium Romanum; d) zawiła struktura zależności poszczególnych ludów i państw. Władza cesarza opierała się na koncepcji dominatu. Cesarz jest najwyższym dowódcą wojskowym i najwyższym sędzią. Jedynym mandatariuszem władzy cesarskiej może być Bóg. Z tradycji rzymskiej przeniesiono element koronacji. Konsekwencją chrystianizacji jest przymierze pomiędzy władcą świeckim a kościołem. Władza świecka ma prawo ingerować w sprawy kościoła. Od V wieku trwają spory dogmatyczne w kościele. Pojawiają się kontrowersje pomiędzy kościołami wschodu i zachodu. Justynian I - wywodził się z ludności trackiej, z pochodzenia chłop. Swą karierę polityczną rozpoczął w armii. Jego poprzednik, Justyn I, był jego krewnym i to ułatwiło mu przejęcie władzy. W roku 530 Justynian wydaje spis praw „Kodeks Justyniana”. Jego władza była absolutystyczna. Stronnictwa polityczne nazywano od koloru odzieży: a) błękitni - arystokraci i zwolennicy ortodoksji; b) zieloni - kupcy. Za panowania Justyniana rozbudowany zostaje ceremoniał władzy cesarskiej. Bizancjum przyjmuje zwyczaje od ludów orientalnych. (608-629) to wojna Bizancjum z Persją. Bizancjum boryka się również z najazdami Awarów, wpieranych przez Słowian. Tylko prowincje afrykańskie wolne są od wrogów. 610 rok - nowym cesarzem zostaje Herakliusz. Patriarcha Konstantynopola, Sergiusz, oddaje bogactwa kościelne na rzecz wojny. Wykorzystywany zostaje symbol krzyża - wojna święta. Bizancjum wychodzi z wojny osłabione, co wykorzystują Arabowie. Herakliusz przeprowadza reformy, po których Bizancjum staje się innym państwem. Znosi on podział administracyjny na prowincje i diecezje. Wobec nieskuteczności armii najemnej, z rolników tworzy legiony. Stopniowo zrzuca łacinę jako język urzędowy, wprowadzając grekę. Zastępuje rzymski tytuł Autusta tytułem Basileusa. Stworzył radę ministrów - logothesion. Do X wieku władza cywilna znajduje się w cieniu władzy wojskowej. Obrazobóstwo - ze względu na kontakty z Islamem, pojawił się kult obrazów - bałwochwalstwo. Klasztory zdobywają siłę polityczną, następuje masowa ucieczka od służby wojskowej, klasztory stają się schronieniem. (726-730) - spór między klasztorami a armią. 726 rok - cesarz Leon I wydaje pierwszy edykt. Rok 730 drugi edykt: zdejmuje się ikony i w miejsce ikon zawiesza się obrazy cesarskie. Kiedy na zachodzie do władzy dochodzą Karolingowie, wybucha konflikt interesów. Bizancjum chce odzyskać wpływy w Italii.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)