kompetencje Naczelnika Państwa - omówienie

Kompetencje Naczelnika Państwa w latach 1918 - 1922
- zgodnie z tzw. Małą Konstytucją, uchwałą sejmową z 20.02.1919 uchwaloną przez Sejm ustawodawczy Naczelnikiem Państwa został Józef Piłsudski
- należała do niego władza wykonawcza i realizacja uchwał Sejmu „w sprawach cywilnych i wojskowych”\
- powoływanie, w porozumieniu z sejmem, rządu
- wraz z rządem był odpowiedzialny przed sejmem
- wchodził w skład Rady Ochrony Państwa, specjalnego organu parlamentarno rządowego powołanego z powodu zagrożenia bolszewickiego
Naczelnik miał najwyższą władzę cywilną i wojskową w państwie. Był Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich, jego urząd miał duże znaczenie w zakresie stosunków międzynarodowych. Powoływał odpowiedzialnych przed sobą Prezydenta ministrów (premiera) oraz ministrów. Projekty ustawodawcze przedstawiane przez rząd wymagały podpisów właściwego ministra, Prezydenta ministrów oraz Naczelnika. Miały utrzymać swą moc obowiązującą pod warunkiem przedstawienia ich do zatwierdzenia na pierwszym posiedzeniu Sejmu Ustawodawczego.
Piłsudski zgodnie z treścią dekretu złożył 20 lutego 1919 władzę na ręce Sejmu, ten jednak powierzył mu funkcję Naczelnika, określając i ograniczając jego kompetencje w Małej Konstytucji. Naczelnik pozostał Naczelnym Wodzem, powoływał rząd za zgodą Sejmu i sprawował najwyższą władzę wykonawczą. Wchodził w skład Rady Obrony Państwa, powołanej w okresie zagrożenia państwowości przez agresję bolszewicką. Piłsudski złożył swą władzę 14 grudnia 1922 na ręce wybranego przez Zgromadzenie Narodowe Prezydenta, Gabriela Narutowicza.
... zobacz całą notatkę