To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kolorowe rewolucje - termin używany przez media, który opisuje ruchy społeczeństwa w danych krajach, w efekcie których dochodzi do przemian społeczno-politycznych. Uczestnicy kolorowych rewolucji przeważnie używają pokojowego oporu na znak protestu przeciwko rządom, ustrojom, sytuacji społeczno-gospodarczej.
We wszystkich trzech krajach scenariusz był podobny.
W Gruzji mianem rewolucji róż zyskała bezpośrednia konfrontacja, do jakiej doszło pomiędzy gruzińskimi władzami a opozycją w listopadzie 2003 r. Nazwa owej rewolucji wzięła się stąd, że przywódca opozycji Micheil Saakaszwili w chwili przejmowania kontroli w parlamencie trzymał w ręce różę. Róża w rękach polityka stała się symbolem wyrzeczenia się przemocy i pokojowego charakteru rewolucji w Gruzji. I rzeczywiście, wydarzenia w tej republice zawsze charakteryzował daleko posunięty spokój. Gruzińskie wybory parlamentarne 2 listopada przypadły na sam środek rewolucji róż. Ze względu na katastrofalną sytuację gospodarczą popularność Eduarda Szewardnadzego była bardzo niska, miał on ok. 25% zwolenników. Oficjalne wyniki wyborów nie pokrywały się jednak z rezultatami sondaży prowadzonych wśród wyborców. Zwycięstwo uzyskały partie popierające Szewardnadzego. W całej Gruzji dopatrzono się rozlicznych oszustw (listy wyborcze były niekompletne, niektóre biura wyborcze przez część dnia były zamknięte, inne zaatakowali zwolennicy Szewardnadzego). Przedstawiciel OBWE Bruce George oświadczył, że wybory nie spełniały standardów międzynarodowych. Niebawem po ogłoszeniu wyników w przeddzień otwarcia sesji parlamentarnej (22 listopada) ulicami Tbilisi przeszła najważniejsza demonstracja. Celem opozycji było uniemożliwienie prac nowowybranego parlamentu. Kwadrans po tym jak prezydent Szewardnadze otworzył sesję parlamentarną tłum sforsował ogrodzenie Parlamentu. Saakaszwiliemu z różą w ręce udało się utorować sobię drogę na trybunę i ogłosić usunięcie Eduarda Szewardnadzego ze stanowiska. Tymczasem Nino Burdżanadze jako były przewodniczący parlamentu ogłosił się pełniącym obowiązki prezydenta. W następstwie tych faktów wykształciła się dwuwładza, która postawiła kraj w bezpośrednim zagrożeniu wojną domową. W końcu prezydent Gruzji oznajmił swoją dymisję. Opozycja ogłosiła termin wyborów prezydenckich w styczniu 2004 r. Jakie były efekty rewolucji róż? Styczniowe wybory przyniosły jednogłośnie zwycięstwo Micheila Saakaszwiliego - otrzymał 97% głosów. Podobnie sytuacja wyglądała na Ukrainie. Tam rewolucja miała miano pomarańczowej rewolucji. Nazwa ta została nadana od pomarańczowego koloru, który był symbolem sztabu wyborczego Wiktora Juszczenki. Wydarzenie to miało miejsce od 21 listopada 2004 roku do 23 stycznia 2005. Podczas wyborów prowadzonych na Ukrainie w pierwszej turze wyborów Wiktor Juszczenko osiągnął najwyższy wynik i o włos wyprzedził Wiktora Janukowycza. Na trzecim miejscu uplasował się Aleksandr Moroz który nawoływał do głosowania w drugie turze na Juszczenkę, natomiast Petr Symonenko, który zdobyl czwarte miejse po wielu wahaniach zdecydował się poprzeć Janukowycza.
(…)
… wyprzedził Wiktora Janukowycza. Na trzecim miejscu uplasował się Aleksandr Moroz który nawoływał do głosowania w drugie turze na Juszczenkę, natomiast Petr Symonenko, który zdobyl czwarte miejse po wielu wahaniach zdecydował się poprzeć Janukowycza.
Druga tura wyborów z 22 listopada rozpętała kryzys. Bezpośrednio po zamknięciu lokali wyborczych w państwowej telewizji oraz innych środkach masowego przekazu ogłoszono zwycięstwo prorosyjskiego kandydata na prezydenta Wiktora Janukowycza. Jednak już po zamknięciu lokali wyborczych okazało się, że oficjalne wyniki wyborów różnią się znacząco od tych prawdziwych o około 11%.
Liderzy opozycyjni Julia Tymoszenko i Wiktor Juszczenko wezwali do obywatelskiego nieposłuszeństwa Ukraińców. Odpowiedzią na ich apele były kilkusettysięczne wiece poparcia dla powtórzenia…
… na Ukrainie stan wyjątkowy i zagroził użyciem siły. Wojsko i milicja stanęły po stronie demonstrantów nie dopuszczając do rozlewu krwi. Następnego dnia Centralna Komisja Wyborcza (CKW) ogłosiła prezydentem Wiktora Janukowycza. Po podaniu oficjalnych wyników prezydent Rosji Władimir Putin pogratulował zwycięstwa Janukowyczowi.
Odpowiedzią Ukraińców było obywatelskie nieposłuszeństwo i demonstracje w centrum…
… prezydentem Kirgistanu. Tłum zebrany pod parlamentem, grożąc nowymi atakami, zmusił deputowanych do obalenia Kadyrbekowa i wyniesienia na stanowisko prezydenta Bakijewa. Termin wyborów ustalono na 10 lipca, które z łatwością wygrał Bakijew. W 2006 r. napięcia zaczęły powracać, co spowodowane było oskarżeniem Bakijewa o korupcję i nepotyzm. Po tygodniowej próbie sił Bakijew i opozycja wypracowali kompromis…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)