Kodeks Kar Głównych i Poprawczych - omówienie

. Kodeks Kar Głównych i Poprawczych - jego charakter
.Miał moc obowiązującą od 1.05.1846 roku. Jego głównym założeniem było zbliżenie prawa karnego w Królestwie do ustawodawstwa Rosyjskiego. Kodeks był dziełem komisji, w której dużą rolę odegrał specjalista prawa karnego i historyk prawa Romuald Hube. Obowiązywał na terenie Królestwa Polskiego do 1876 roku, kiedy wprost wprowadzony rosyjski kodeks karny.
Cechy:
- Wyraźny krok wstecz w porównaniu z obowiązującym poprzednio Kodeksem Karzącym Królestwa Polskiego, stał na znacznie gorszym poziomie legislacyjnym
- Bardzo daleka idąca kazuistyka, zawiłe definicje, opierające się niejednokrotnie na przestarzałych konstrukcjach prawnych
- Dopuszczenie analogii - mimo zasad nulla poena sine lege i nullum crimen sine lege. - Ochrona religii panującej oraz innych wierzeń chrześcijańskich (przestępstwo apostazji z zakazem przedawnienia). - Teoria odstraszania - surowość kodeksu. Rozbudowany system kar głównych i poprawczych. Liczne kary zesłania, dzielone na stopnie. Kara pozbawienia praw stanu - skutki jak francuska śmierć cywilna. Konfiskaty. Kary cielesne. Kary hańbiące. Pokuta kościelna. - Brak formalnej i materialnej równości wobec prawa. - Rezygnacja z trójpodziału przestępstw. - zróżnicowanie dla sprawców przestępstw w zależności od wyznania
- zakaz stosowania kar cielesnych w stosunku do szlachty, duchownych wyznań chrześcijańskich, urzędników, ogółu właścicieli nieruchomości. Fabrykantów, większych kupców
- surowe kary za kradzież
- kary o charakterze religijnym
- wprowadzenie obowiązku alimentacyjnego pod groźbą kary niezamożnej matki, nieślubnego dziecka przez ojca.
- pojęcie przestępstwa jako wszelkie naruszenie ustawy karnej
- w sposób szeroki ujęte pojecie zamiaru przestępnego, oraz karalnego udziału w przestępstwie, znał kilka stopni usiłowania, przewidywał karalność czynności przygotowawczych, przygotowawczych nawet przestępne zamierzenie
- surową represją karną zagrożone były zorganizowane wystąpienia robotników i chłopów poddanych
- systematyka kar opierała się na podziale ich na główne ( pozbawienie wszelkich praw, połączone bądź z karą śmierci, bądź zesłaniem na katorgę, lub Syberię) i poprawcze ( zesłanie krótkotrwałe, roty aresztandzkie, osadzenie w twierdzy, wiezienie, kary cielesne, grzywna)
- na ziemiach polskich obowiązywała jego skrócona wersja ( 1221 art.)
... zobacz całą notatkę