Kierunkowo prędkościowa róża wiatru

Kierunkowo prędkościowa róża wiatru - BORUCINO (1981-2000) „Obserwowane kierunki wiatru w Polsce na ogół nawiązują do kierunku przepływu mas powietrza , tylko w stosunkowo niewielkim stopniu rzeźba terenu modyfikuje kierunek wiatru. Najczęściej zjawisko to występuje w skali lokalnej na obszarach górskich. Wyraźną przewagę nad Polską wykazują wiatry ze sektora zachodniego, szczególnie wyraźna jest ta przewaga w zachodniej i środkowej części kraju. Wiatry notowane z kierunków SW, W i NW stanowią 40-55% wszystkich obserwacji. Mniejszy jest udział ze sektora wschodniego, waha się on od 15 do 30%, a wiatry południowe notowane są częściej niż północne. Udział wiatrów z poszczególnych sektorów nie jest jednakowy w ciągu całego roku. Latem obserwuje się wyraźną przewagę wiatrów z kierunku zachodniego i północno-zachodniego. Jesienią notuje się wzrost frekwencji wiatrów z kierunku S i SE. W zimie przeważają wiatry południowo-zachodnie, przy jednocześnie zwiększonej częstości występowania wiatrów ze sektora wschodniego. Wiosną i jesienią zwraca uwagę zwiększona frekwencja wiatrów północnych, szczególnie w północnej części Polski. Na obszarach górskich dominują wiatry południowe, szczególnie często są notowane w chłodnej porze roku. W ciepłej porze roku do stosunkowo częstych należą wiatry ze sektora północnego.”(A. Woś). W wybranych stacjach to jest Kołobrzeg, Elbląg, Suwałki, Warszawa, Wrocław i Kraków stosunki wietrzne w Polsce rozkładają się podobnie do opisanych powyżej, ogólnych dla Polski, rozkładów kierunku wiatru. We wszystkich wymienionych przeze mnie stacjach dominującymi wiatrami są te ze sektora wschodniego. W Elblągu dominującymi wiatrami są z kierunku północno-zachodniego, w Kołobrzegu z kierunku południowo-zachodniego, natomiast w Suwałkach, Krakowie, Warszawie i Wrocławiu dominującymi są z kierunku zachodniego. Stosunkowo najrzadziej występującymi wiatrami są te z sektora północnego, taką sytuację odnotowuje się na stacjach w Suwałkach, Warszawie, Wrocławiu, Kołobrzegu. W Elblągu najrzadziej występują wiatru z kierunku północnego-wschodu, natomiast w Krakowie z kierunku południowego. Rozkład ciszy przedstawia się następująco: największy jej udział odnotowuje się w Krakowie- 23%, ma to związek z położeniem, gdyż znajduje się w rejonie przedgórskim, gdzie udział ciszy w roku może być bardzo duży. Według A. Wosia w obniżeniach podgórskich i śródgórskich Karpat oraz Sudetów udział ciszy i wiatrów bardzo słabych w roku może być bardzo duży. Mogą cechować nawet około 80% wszystkich dni w roku (np. Jelenia Góra, Zakopane). Najmniejszy udział ciszy odnotowano w Kołobrzegu- 6,5%, co wiąże się z jego położeniem blisko Morza Bałtyckiego. Komentarz do kierunkowo- prędkościowej róży wiatrów Borucino (1981-2000) . Dominującymi wiatrami w Borucinie są wiatry wiejące z kierunku południowego zachodu i z południa, ich udział wynosi odpowiednio 28,3% i 24,2%. W odróżnieniu do całego obszaru Polski i dominujących na nim wiatrów, czyli wiatrów zachodnich, najrzadszymi wiatrami występującymi w Borucinie w latach 1981-2000 są wiatry wiejące z zachodu, północnego- zachodu i wschodu. Odnośnie klas prędkości wiatru najczęściej odnotowano wiatry wiejące od 2 do 5 m/s, stanowią one 36,3% wszystkich, do często występujących można również zaliczyć wiatry z klasy 0-2 m/s, udział ich wynosi 33,7%. Zatem w Borucinie najczęściej występują wiatry słabe i łagodne. Udział wiatrów powyżej 10 m/s jest znikomy, wynosi zaledwie 2,2% wszystkich
... zobacz całą notatkę