To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KATASTAROFIZM W POEZJI LAT TRZYDZIESTYCH (Józef Czechowicz, grupa „Żagary”) KATASTROFIZM - dekadencka postawa wyrażająca przeświadczenie o nieuniknionej, gwałtownej zagładzie obecnej formy świata i cywilizacji, całkowite zatracenie wartości, które stoją u podstaw człowieczeństwa, przejawiające się w literaturze i sztuce fin de siecle'u , dwudziestolecia międzywojennego , okresu II wojny światowej , a także powojennego. Nawiązuje do wizyjnej liryki romantycznej , ukazując obrazy zbliżającej się zagłady świata. Polski katastrofizm jest silnie związany z historią, wyraźny w twórczości Czechowicza , Sebyły , wczesnych wierszy Miłosza , Zagórskiego i poetów generacji wojennej , m.in.: Krzysztof Kamil Baczyński , Tadeusz Gajcy , Tadeusz Różewicz . Wydarzenia w polskiej poezji (m.in. Żagary ) określane są mianem apokalipsy przeczuwanej. Na katastrofizm w poezji lat trzydziestych składa się twórczość poetów należących do II Awangardy: lubelskiej i wileńskiej (żagaryści). Poezja ta często bywa również nazywana poezją „trzeciego wyrazu”
Do kręgu lubelskiego II Awangardy zalicza się głównie Józef Czechowicz.
-wyszedł z późno-futurystycznej grupy lubelskiego czasopisma Reflektor
- stworzył nową koncepcję języka, którą można określić jako symboliczno-magiczną SYMBOLICZNĄ - słowo sięga do treści ukrytych (tradycja młodopolska) MAGICZNĄ - słowo gra rolę zaklęcia (tradycja romantyczna)
Prowadzi to do:
- mityzacji świata, ku jego odrealnieniu, personifikacji zjawisk, heroizacji postaci, uwzniośleniu
- najważniejsze jest słowo - jest w nim moc i ukryte znaczenie
- Czechowicz uprościł składnię - zrezygnował z wielkich liter i z interpunkcji
- jego poezję charakteryzowała muzyczność - cecha, na którą kładł nacisk
- wiersze Czechowicza reprezentowały poetykę snu, wyrażały przeczucia pełne grozy (ale niejasne), posługiwały się symboliką zagłady, śmierci i zniszczenia
- w poezji dominuje opozycja arkadia-katastrofa
- przeczucie śmierci własnej splecione z przeczuciem wojny, śmierci zbiorowej
- świat poezji Czechowicza to przede wszystkim wieś i prowincja
WIEŚ - sielska, arkadyjska, spokojna, rajska
- poezja Cz. wyrażała łagodność, czułość, bezradność - wręcz dziecięce
- dominującą barwą uczuciową jest żal
- dominującą tonacją estetyczną jest elegijność
- główną obsesją jest śmierć Twórczość poety: ballada z tamtej strony - 1932 r (tytuł tomu i wiersza)
nuta człowiecza - wiersz z tego tomu żal
Kamień - 1927 r
dzień jak codzień - 1930 r
Stare kamienie - 1934 r (wraz z F. Arnsztajnową)
(…)
… kamienie - 1934 r (wraz z F. Arnsztajnową)
w błyskawicy - 1934
nic więcej - 1936
nuta człowiecza - 1939 r
KATASTROFIZM U CZECHOWICZA w wierszach:
"Na wsi" - w wierszu ukazana jest wizja bezpiecznej wsi, przedstawiane są powszednie czynności. Świat tej wsi może czuć się bezpiecznie. Podmiot liryczny jednak ma przeczucie zagrożenia i dlatego ucieka się do wspaniałych wizji. Opis wsi jest ucieczką, a okres ten to "cisza przed burzą". "Sam" - w wierszu występują elementy bojaźni, lęku. Podmiot mówi, iż w tym świecie nie ma spokoju. Widoczny jest element wojny, ma miejsce eskalacja lęku i barwy czerwonej. Podmiot spodziewa się, iż nastąpi burza dziejowa, powódź wieków, będzie miała miejsce zagłada. "Ballada z tamtej strony" - jak mówi tytuł wiersza podmiot liryczny opisuje siebie jako już nieżyjącego. Stwierdza…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)