To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kapitały (fundusze) własne banku - wielkość, struktura, znaczenie dla banku Kapitał własny to wyrażone w pieniądzu fundusze własne podmiotu gospodarczego, będące odpowiednikiem majątku stanowiącego jego własność.
Jednym z podstawowych wymogów stawianych założycielom banku jest zgromadzenie kapitału, którego wielkość powinna być dostosowana do rozmiarów i zakresu prowadzonej działalności. Minimalna kwota kapitału założycielskiego nie może wynosić mniej niż równowartość w złotych 5 mln ECU. Wielkość kapitału własnego określa jego pozycję na rynku, w wielu przypadkach decyduje o wiarygodności finansowej. Większe zasoby finansowe umożliwiają zwiększenie zaangażowania finansowego banku w operacje aktywne. Wysoki kapitał umożliwia także pokrycie ewentualnych strat bez zachwiania podstaw egzystencji banku.
W zależności od formy prawnej banku, kapitałem własnym banku są:
w banku państwowym - fundusz statutowy, rezerwowy i zapasowy,
w banku w formie spółki akcyjnej - kapitał akcyjny oraz wszelkiego rodzaju fundusze rezerwowe i zapasowe,
w bankach spółdzielczych - fundusz udziałowy, zasobowy i rezerwowy
i inne fundusze zaliczone przez Prezesa NBP do funduszy własnych.
Niezależnie od formy własności kapitały własne banków dzieli się na cztery kategorie:
Fundusze (kapitały) własne podstawowe - kategoria I
Kapitał podstawowy,
Kapitał zapasowy,
Kapitały rezerwowe,
Fundusz majątku trwałego,
Niepodzielony zysk z roku ubiegłego.
Fundusze (kapitały) uzupełniające - kategoria II
Fundusz ryzyka,
Fundusz środków trwałych, Fundusz postępu technicznego,
Fundusz inwestycyjny,
Fundusz dewizowy.
Zasoby stałe - kategoria III
Pożyczki partycypacyjne,
Zablokowane depozyty długoterminowe, kwalifikowane tylko za zgodą NBP
Inne składniki funduszy własnych - kategoria IV
Najistotniejszą grupę funduszy własnych stanowi grupa 1, gdyż stanowi ona do 50% możliwości angażowania się banku w działalność inwestycyjną na rynku kapitałowym.
Fundusze stanowiące II kategorię nie mogą być większe od 100% funduszy własnych podstawowych.
Zasoby stałe III kategorii nie mogą być większe niż połowa funduszy własnych podstawowych.
Przy wyliczaniu współczynnika wypłacalności fundusze II kategorii i zasoby stałe III kategorii nie mogą być brane pod uwagę w wielkościach większych nuż wielkość funduszy własnych podstawowych.
Suma funduszy własnych podstawowych oraz funduszy własnych II kategorii i zasobów stałych III kategorii daje fundusze własne brutto.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)