Powstanie imperium arabskiego i jego ekspansja Półwysep arabski zamieszkiwała w pierwszych wiekach naszej ery przeważnie ludność pasterska (beduini - „synowie pustyni”), chociaż w miejscach krzyżowania się dróg powstawały miasta-ośrodki handlu i kultu. Koczownicze społeczeństwo arabskie podzielone było na szczepy. Końcowy etap rozkładu wspólnoty pierwotnej przypada się na V wiek. Kryzysowi wewnętrznemu towarzyszyło wówczas zjawisko przeludnienia. Sytuacja społeczno-gospodarcza sprzyjała wystąpieniom religijnym, które w gruncie rzeczy przeciwstawały się istniejącemu porządkowi społecznemu.
Miastem, w którym narodziła się nowa monoteistyczna religia Arabów była Mekka. Był to ośrodek handlowy, a znajdujący się tam przedmiot kultu, czarny kamień, w (meczecie Kaba), stanowił cel pielgrzymek Arabów. W 571 roku w MEKCE urodził się Mahomet, wywodzący się z rodu Korejszytów. Fundamentem stworzonej przez niego religii stała się wiara w jednego Boga, w Allacha, który przesądzał o losie ludzkim. Obowiązkiem każdego człowieka miało być podporządkowanie się woli bożej. Obok Boga dopuszczał także Mahomet istnienie proroków. Sam siebie uznawał za najwyższego proroka. Na szerszą skalę Mahomet zaczął szerzyć swoją naukę od 622 r. w Jatrebie (Medyna). Tu grupa jego wyznawców utworzyła zwartą, oddaną mu grupę. Wkrótce Mahomet uzyskał wpływ na wiele plemion Arabskich, a w 632 r. kiedy zmarł, wszystkie plemiona arabskie wchodziły już w skład jednolitego państwa teokratycznego. Następcą mahometa był jeden z jego towarzyszy-Abubekr, który stanął wobec trudnych problemów, takich jak przeludnienie państwa i narastanie sił odśrodkowych. Sposobem na ich rązwiązywanie miały być podboje, które Arabowie rozpoczęli od prowicji perskich i cesarskich. Politykę ekspansji kontynuował Omar. Arabowie podbili Persję, Syrię , Palestynę, Armenię, Egipt (634-637). Rozwój terytorialny państwa arabskiego, a zwłaszca opanowanie krajów o wysokim poziomie rozwoju, spowodowały konieczność zmian w dotychczasowych systemie zarządzania państwa. W zajętych krajach Arabowie zachowywali dawną administrację, zobowiązyjąc jednak innowierców do oplacenia podatku gruntowego (charadż). Reforma Omara wywołały walkę o władzę. W jej wyniku od 660 na czele pańtwa stanął ród Omajadów. Nowi władcy w prowadzili kolejne zmiany w państwie: miejsce dotychczasowej prostoty pierwszych kalifów zastąpił przepych i etykieta dworska na wzór władców starożytnego Wschodu, dziedziczność władcy, stolicę z Medyny przenieśli do Damaszku. W rezultacie państwo teokratyczne przekształciło się w manarchię. Pojawili się też oponęci zmian, nowa opozycja szyici. Wierna kalifowi większość mułzumanów to sunnici. Nadal następował rozrost terytorialny państwa. Arabowie opanowali posiadłości bizantyjskie w Afryce Północnej, od 711 r.rozpoczęli podbój Hiszpanii, a przez Pireneje docierali się do Galii, gdzie starli się z Frankami. W bitwie pod Poiters w 732 r. frankowie stawili poważny opór, że Arabowie wycofali się z walki. Na wschodzie dotarli Arabowie przez Indie do chińskiego Turkiestanu.
(…)
… - Morze Kaspijskie, która łączyła daleką północ z krajami islamu. Tą drogą wędrował bursztyn z Bałtyku, miód, wosk.
Innym ważnym szlakiem handlowym była droga do Indii. Utorował ją książę indo-scytyjskiSithawand, który prawdopodobnie stał się prototypem Sinbada Żeglarza. W wieku IX droga ta łączyła Mozambik, Madagaskar i Malindi z portami Indii Przedgangesowych, (Mansura , Surat, Malabar). Przeróżne towary płynęły tym szlakiem: kość słoniowa, skóry żyrafie, rudy złota , szarą ambrę, ponadto Indie eksportowały perły i drogie kamienie sztuczne i naturalne, trzcinę cukrową, żelazo i stal, cenne drewno i drzewo którego środkowy wschód miał mało. Również kraj Khmerów dostarczał wyborowego drewna: hebanu i aloesu. Półwysep Malajski wysyłał miedź i cynę w postaci sztabek. W zamian kraje mułzumańskie…
… na tym że przez miesiąc nie wolno było nic pić ani jeść, ani kąpać się od świtu dowieczora. Po zakończeniu postu, odbywały się wielkie zabawy. Było Małe Swięto, ID as Saghir, po którym wracano do noralnego trybu życia.
PIELGRZYMKA DO MEKKI
Średniowieczni mułzumanie czczili wiele miejsc świętych, do których corocznie wędrowały mnogie rzesze, ale największą i jedyną obowiązującą była pielgrzymka do Mekki. Jedynym…
… ceglastoczerwonymi łuszczkami.
Codziennie odbywały się wspaniałe, tłumne ceremonie i procesje. Święto miasta Mekki przypadało na początek 7-o mięsiąca księżycowego. Meczet al. Haram odwiedzały w tych dniach takie tłumy że każdego dnia ginęło paru wiernych, uduszonych lub stratowanych w ciżbie.
MASZHADY CZYLI MAUZOLEA RELIGIJNE.
Odwiedzanie mauzoleów, miejsc świętych , grobów i kult wszelkiego rodzaju relikwii…
…, gdzie wielu mieszkańców miasta, jak we wszystkich miejscach świętych, sprawowało funkcę strażników pamiątek, przewodników albo sprzedawców dewocjonaliów.
Również do miejsc najbardziej uczęszczanych należało mazoleum imama Alego, położone o 6 kilometrów na zachód od Kufy.
W damaszku i jego pobliżu również roiło się się odświętych miejsc; po jednej stronie wielkiego meczetu Omajjadów znajdował się meczet kalifa Omara II…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)