Streszczenie Wstęp: Historię tę opowiada Amfiloch do swojego syna Irydiona. Mówi o Rzymie, który się rozpada. Politeizm się znudził, chrześcijaństwo jest prześladowane. Lud ma dość władzy cezara, nikt nie ma odwagi jej jednak obalić. Władza jest niestabilna- słowem miasto upada! Mowa jest o potrzebie zemsty. Opowiada swoją historię: W Rzymie Amfiloch spotkał Grimhildę, kapłankę Odyma. Chciał ją wziąć za żonę. Ona przystała na to, jednakże chciała się pożegnać z głazem i z miejscem swojego Boga… siedząc na owym głazie zachowywała się tak, jakby zasnęła, po czym zaczęła prorokować… Jej proroctwo skończyło się tym, że zasłabła i padła jakby martwa na ziemię. Nikt nie zareagował- było to miejsce święte- nie mogli nic zrobić. Jedynie Amfiloch jej pomógł, choć tamci chcieli mu zabronić i przywrócił ją do życia. Przez to zgromadzeni tam ludzie wypowiedzieli liczne przekleństwa pod ich adresem. Zemdlona Grimhilda powracała więc wraz z Amfilochem na Chmarę (Grecja). Opowiadał on o swoim kraju i powiada, że ona teraz ma nienawidzić jego wrogów tak jak on. Mówi też, że jest tylko jeden bóg na tym świecie, a imię jego PRZEZNACZENIE. Z związku tego urodzili się Irydion i Elsinoe. Gdy nie było w pałacu ojca Grimhilda bardzo się o niego martwiła i snuła czarne domysł (że coś mu się stało). Wtedy to prowadziła swoje dzieci pod posąg swojego boga (Odyma), którego nakazywała im czcić. Gdy zaś wracał Amfiloch rzucała się w jego ramiona i zapominała o wszystkich troskach, a i wtedy dzieci spokojnie bawiły się. Ojciec nad kołyską zawsze im powtarzał, wraz z błogosławieństwem, że mają nienawidzić Rzym. W pewnym momencie Grimhilda zaczyna popadać w obłęd. Mówi o tym swojemu mężowi, lecz ten stara się ją uspokoić, choć sam spokojny już nigdy nie był. Pewnego wieczoru słudzy prowadzą go do pokoju, a tam leży jego ukochana, umierająca- wypiła kielich trucizny. Kazała się zanieść przed posąg swego boga- ten spełnia jej żądanie. Gdy już jest tam Grimhilda prorokuje: widzi spalony Rzym. Umiera. Amfiloch przepełniony rozpaczą i boleścią każe przynieść siekierę- niszczy nią posąg. Wraz z dziećmi i urną opuścili więc Chimerę i osiedlili się w Rzymie. Amfiloch stracił tę, co kochał, zatem osiądzie teraz wśród wrogów i z całego serca będzie ich teraz nienawidził.
Część I W Elsinoe zakochał się Heloigabal (cezar). Irydion widzi w tym szansę i godzi się na to choć siostra tego nie chce, rozpacza. Przybywają posłańcy Heliogabala, by zabrać dziewczynę. Irydion każe jej zachować duszę czystą, by wróg nie splamił jej duszy. Posłańcom mówi, że ofiarowuje cezarowi i Elsinoe 50 gladiatorów, bo ta lubiła patrzeć na ich walki. Tak naprawdę owi Gladiatorzy mieli jej strzec. Elsinoe odjeżdża.
(…)
…, że potem oni będą tymi złymi. Każe mu także ułożyć sobie życie z kobietą.
Część II
Irydion schodzi do katakumb, by porozmawiać z bp. Wiktorem. Gdy zaczyna mówić o powstaniu zbrojnym Wiktor go upomina i mówi, że nie tego uczył Chrystus. Daje mu rozgrzeszenie i nadchodzi kondukt żałobny- niosą męczennika. Irydion zostaje na tyle, widząc to Kornelia zatrzymuje się i zaczyna z nim rozmawiać. Okazuje…
… sobie wielkość Amfilocha i Grimhildy i tym bardziej są przekonani. Zbiorowisko się rozchodzi.
W podziemiach zaczyna coś huczeć. Zemsta- burza… wygląda to tak jakby owe katakumby się paliły, Irydion prowadził lud ku wyjściu. Raduje w między czasie Kornelię… w ogniu pojawia się Masinissa, który mówi, że w imię Boga będą teraz zabijać, palić, niszczyć. On chce by Bóg przeklną ten lud. Masinissa chce…
…. Irydion schodzi do katakumb i stara się rozmawiać z nazarejczykami. Okazuje się tam, że tamci nie chcą iść, a biedna Kornelia była opętana. Wiktor odprawi nad nią egzorcyzmy, w chwili, gdy zły duch wychodzi z niej umiera, czując kwiaty (niebo). Irydion zostaje wyklęty przez Wiktora.
Zamek został zaatakowany. Irydion dowiaduje się tego wszystkiego z ust niewolnika, który stamtąd uciekł. Miał on bronić…
… praworządny Aleksander. Jedynie słuchał ludzi. A gdy widział, że owe serce pała nienawiścią zapalał tę iskierkę. Mammea stara się złagodzić ich zapał. Każe przebaczyć i pokochać- jak nauczają chrześcijanie. Ulpianus krytykuje chrześcijan i mówi, że Ci przydadzą się tylko do tego przewrotu, a potem należy ich pozabijać! Widział jak w milczeniu umierali za wiarę- krytyka. Mammea jest bardzo nieszczęśliwa…
… Grecję. Rozpoczęła się walka o duszę męża. Wygrało dobro… za głosem Kornelii- Irydion jest w czyśćcu i ma nadzieję zmartwychwstania.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)