Ma objętość 5 stron zapisana w formacie doc.
Notatka zawiera szczegółowo opisane wszystkie instrumenty pośrednictwa bankowego w sferze rozliczeń krajowych. Informacje zawarte w pliku opisują takie zagadnienia, jak: polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek, karty płatnicze, karty przedpłacone, karty debetowe, czek gotówkowy, czek rozrachunkowy, karty kredytowe, karty obciążeniowe.
Notatka pozwoli na usystematyzowanie wiedzy z zagadnienia Instrumenty pośrednictwa bankowego w sferze rozliczeń krajów.
Instrumenty pośrednictwa bankowego w sferze rozliczeń krajowych Rozliczenia pieniężne wynikają z relacji zachodzących w gospodarce między zarówno podmiotami gospodarczymi jak i osobami fizycznymi. Polegają na przemieszczaniu się pieniądza w celu realizacji transakcji kupna/sprzedaży, opłat składek ubezpieczeniowych, zobowiązań podatkowych, spłat kredytów, wypłat wynagrodzeń itp.
Ustawa Prawo bankowe z 29 sierpnia 1997 roku definiuje je następująco:
„Przez bankowe rozliczenia pieniężne rozumieć należy operacje polegające na dokonywaniu zmian w stanie środków pieniężnych na rachunku bankowym na zlecenie klienta lub w wyniku czynności, które z mocy prawa powodują wskazane zmiany w stanie praw majątkowych klienta”. Rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane w obrocie krajowym za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna strona rozliczenia posiada rachunek bankowy.
Rozliczenia pieniężne mogą być dokonywane w formie gotówkowej lub bezgotówkowej.
O wyborze gotówkowej lub bezgotówkowej formy rozliczeń decydują strony przeprowadzające rozliczenia.
Rozliczenia gotówkowe za pośrednictwem banków przeprowadza się:
Czekiem gotówkowym,
Wpłacając gotówkę na rachunek wierzyciela.
Jako instytucjonalne formy rozliczeń bezgotówkowych prezes NBP wprowadził w obrocie krajowym:
Polecenie przelewu,
Polecenie zapłaty,
Czek rozrachunkowy,
Karty płatnicze.
Polecenie przelewu
Jest najczęściej stosowaną formą rozliczeń bezgotówkowych. Jest udzieloną bankowi dyspozycją właściciela rachunku bankowego (dłużnika) obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą wskazanego rachunku beneficjenta (wierzyciela) w dowolnym banku.
W formie polecenia przelewu można regulować wszystkie płatności, bez względu na wysokość. Inicjatorem rozliczenia jest dłużnik, który, po otrzymaniu faktury od wierzyciela składa w swoim banku dyspozycję dokonania transferu środków pieniężnych. Bank dłużnika obciąża jego rachunek i przelewa środki do banku wierzyciela. Następnie bank wierzyciela zawiadamia go o dokonaniu przelewu.
Tradycyjne polecenie przelewu składane jest w formie papierowej (cztery egzemplarze: A, B, C, D, z przeznaczeniem po jednym dla każdej strony operacji). Coraz częściej banki umożliwiają swoim klientom składanie dyspozycji polecenia przelewu w formie bezpapierowej, wykorzystując w tym celu oprogramowanie typu home/office banking.
Polecenie zapłaty Jest nową formą rozliczeń bezgotówkowych w polskim systemie bankowym. Jest udzieloną bankowi dyspozycją wierzyciela obciążenia określoną kwotą rachunku bankowego dłużnika i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Uznanie rachunku bankowego wierzyciela następuje po uzyskaniu przez jego bank od banku dłużnika funduszy wystarczających do pokrycia polecenia zapłaty. Dyspozycja wierzyciela zawiera jednocześnie jego zgodę na cofnięcie przez bank dokonanego rozliczenia, gdyby dłużnik odwołał polecenie zapłaty. Przeprowadzanie rozliczeń w formie polecenia zapłaty jest możliwe pod następującymi warunkami:
(…)
… określonego pułapu. W chwili dokonywania zakupu posiadacz karty nie musi dysponować pokryciem na swoim rachunku bankowym. Zaciągnięty dług musi być w całości spłacony na koniec ustalonego okresu. Karty obciążeniowe udostępniają kredyt na określony czas, przy czym kredyt ten jest nie oprocentowany.
Karty kredytowe
Karty kredytowe, udostępniające posiadaczowi linię kredytową, umożliwiającą klientowi pozyskanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)