To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Immaterializm Berkeleya:
Krótki wstęp: George Berkeley zafascynowany początkowo empiryzmem Johna Locke'a zauważył pewną lukę. Lock mówił, że w umysłach ludzi powstają „idee proste”, czyli wyobrażenie o rzeczach materialnych na podstawie doznań zmysłowych. Berkeley zauważył, że skoro tak to znane nam są tylko dwie rzeczy: bodźce i podstałe na ich podstawie idee. Stwierdził zatem, że do przedmiotów bezpośredniego dostępu nie mamy więc skąd wiemy, że one w ogóle istnieją? A może są jedynie naszymi wyobrażeniami? Bo jeśli nie byłyby nam dostarczone bodźce tego przedmiotu to skąd pewność, że on faktycznie istnieje?
Główne założenia:
Berkeley odrzucił teorię bytu obiektywnego twierdząc, że nie można dowieść jego istnienia w sposób obiektywny i stworzył koncepcje bytu obserwowanego, czyli coś dla nas istnieje tylko wtedy gdy to widzimy, gdy odbieramy od tego jakieś bodźce. A jeśli nie to nie mamy pewności, że dana rzecz faktycznie istnieje. Zatem być oznacza być postrzeganym (esse = percipi , esse est percipi). Definicja Berkeleya jest przejawem skrajnego empiryzmu. Dążąc tą teorią dalej Berkeley popadł w wątpliwość apropo własnego istnienia. Uznał, że istnienie samego siebie jest tylko postrzeganiem samego siebie, nie zaś pewnością obiektywnego istnienia. Okazuje się zatem, że wszystko jest wytworem naszego znudzonego umysłu znajdującego się w rzeczywistości w absolutnej próżni. Powstaje zatem pytanie dotyczące powtarzalności tych doświadczeń empirycznych związanych z każdym przedmiotem. Dlaczego rzeczy, które doświadczyliśmy wracają za każdym razem i to w takiej samej postaci. I tu Berkeley w swojej tezie przedstawia istnienie Boga jako kogoś kto widzi wszystko naraz i stale podtrzymuje skonstruowany świat materialny, a tym każdy jego element z osobna. W świecie Berkeleya istnieje więc sam Bóg i umysł. Świat materialny został pozbawiony substancjonalności. Teoria głosząca, iż materia nie istnieje to immaterializm. Berkeley próbuje pokazać, że świat empiryczny nie istnieje, a idee w naszym umyśle istnieją dzięki Bogu. Istnienie dla Berkeleya jest posiadaniem wrażenia zmysłowego (idealizm subiektywny). Można tu też mówić o spirytualizmie, ponieważ Berkeley przyjmuje istnienie Boga, nas i wrażeń zmysłowych, a Bóg stanowi gwarant naszych spostrzeżeń, czyli istnieje tyko świat duchowy, a wszystko jest duchowością.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)