To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Autonomia Galicji Przedłużenie feudalizmu W krótkiej erze panowania cesarza Leopolda II wydawało się, ze Galicja otrzyma autonomie i konstytucję, jednak te plany pozostały w sferze projektów. Zależność chłopów od pana utrzymała się tam w sposób najbardziej absolutystyczny, co było bezpośrednią przyczyna rabacji w 1846. Przepisy Józefińskie i późniejsze reformy obejmowały również Galicję, ale władza nie przymuszała do faktycznego wprowadzenia ich w życie. Ustrój Galicji do wiosny Ludów opierał się na systemie stanowym z rzadko zbierającą się reprezentacją stanową w postaci sejmu postulatowego. Pierwsza fala reform Wiosna Ludów w Galicji przyniosła dość duże acz krótkotrwałe ożywienie polityczne, przyniosły tez definitywną likwidację poddaństwa i uwłaszczenie.
Po upadku ruchów rewolucyjnych nastąpiła reakcja absolutna[era Bacha 1830 1860]. Natomiast liberalizacja stosunków politycznych w większości krajów należących do Austrii, przyczyniła się do powstawania chłopskiego ruchu ludowego.
Zabiegi o Autonomie i lojalizm Lata sześćdziesiąte przyniosły w Austrii walką między koncepcjami federalistyczna i centralistyczna państwa. Z kuł polskich wyłonił się projekt monarchii trialistycznej. W 1866 sejm Galicyjski wystosował lojalistyczna notę do cesarza „Przy tobie Panie stoimy i stać chcemy”.
Instytucje autonomiczne. Sejm krajowy. Galicja otrzymała sejm krajowy , nadany dyplomem carskim 1860 i patentem 1861(statut krajowy i ordynacja). Składał się z 161 członków 12 z racji stanowisk = wiryliści (3 arcybiskupi, 5 biskupów katolickich, prezes akademii umiejętności w Krakowie, rektorzy uniwersytetów w Krakowie i Lwowie, rektor politechniki Lwowskiej) i 149 z wyborów. Wyboru były kurialne( wielkiej własności ziemskiej(44 posłów), izb przemysłowo handlowych(3 posłów), miast większych(28; wybory cenzus majątku, zarobków i intyligencji), mniejszych miast i gmin wiejskich(74 posłów w wyborach pośrednich) ). Sejm krajowy zajmował się szeroko posętą kulturą krajową (rolnictwo, leśnictwo, organizacja produkcji, wznoszenie publicznych budowli i budowa dróg, utrzymywanie zakładów dobroczynnych i uchwalanie budżetu krajowego, całość stosunków gminy i dworu, szkolnictwo, [w ograniczonym zakresie poprzez zarządzenia: administracja, sądownictwo, sprawy kościelne, pomoc wojsku, dobrobyt lub potrzeby kraju]). Ustawy krajowe wymagały sankcji cesarskiej . Namiestnik składał przed sejmem coroczne sprawozdanie.
Wydział krajowy Wydział był wybierany przez sejm na 6 lat, był organem przygotowawczym sejmu i wykonawczym, sprawował tez kontrolę nad samorządem. Nalezała do niego reprezentacja kraju wobec rządu.
Rada szkolna krajowa Na jej czele stał namiestnik zastępowany przez wiceprezydenta rady, w jej skład wchodzili członkowie mianowani przez cesarz, wśród nich 2 przedstawicieli nauki, 5 duchownych różnych wyznań, reprezentanci Wydziału Krajowego i rad miejskich Krakowa i Lwowa.. Kierowała całością szkolnictwa poza uniwersytetami. Była kontrolowana przez sejm krajowy.
(…)
… sejm Galicyjski wystosował lojalistyczna notę do cesarza „Przy tobie Panie stoimy i stać chcemy”.
Instytucje autonomiczne. Sejm krajowy.
Galicja otrzymała sejm krajowy, nadany dyplomem carskim 1860 i patentem 1861(statut krajowy i ordynacja). Składał się z 161 członków 12 z racji stanowisk = wiryliści(3 arcybiskupi, 5 biskupów katolickich, prezes akademii umiejętności w Krakowie, rektorzy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)