To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład 5 Wewnątrz gromady oomycota widać rozwój ewolucyjny, widać rozwój w kierunku wyjścia na ląd i uzależnienie procesu rozmnażania od wody.
W Rzędzie Pythiales
Na szczytach grzybni wytwarzają się zarodnie dające początek. Pływka to mało zróżnicowane części strzępek, nie widać, że na końcach są zarodnie pływkowe. Zarodnia pływkowa tworzy się, odrywa się i z wydostającej się z niej na zewnątrz cytoplazmy tworzą pływki.
U Rodzaju Pythium zarodniki pływkowe są formą rozmnażania bezpłciowego wegetatywnego i zakażają, są propagacyjne. Pythium jest najbardziej prymitywny.
Rodzaj Pythium i Phytophtora były wcześniej w różnych rodzajach, a teraz są w jednej, choć ich rozwój znacznie się różni.
Phytophthorum
Te patogeny zasiedlając komórki tkanki miękiszowej wypuszczają na zewnątrz przez aparaty szparkowe szczytowe części strzępek. Tu można te zakończenia strzępek nazwać trzonkiem konidialnym, w postaci podstawy i niewielkich rozgałęzień, które są jednak cienkie przeźroczyste i od strzępek wegetatywnych różnią je zgrubienie szczytowych części. Na końcu widać niewielkie cytrynowate zarodnie, obfite w plazmę jądra itp. Dojrzałe zarodnie odpadają, a śladem ich obecności są zgrubienia, a zmodyfikowana strzępka czyli trzonek rośnie dalej. To że rośnie oznacza, że wzrost trzonka nie jest zakończony po wytworzeniu zarodni. To cecha prymitywna. Typowy trzonek cechuje się tym, że jego wzrost kończy się wraz z wytworzeniem zarodnika.
Zarodnie mogą zachować się na dwa sposoby, w zależności od warunków atmosferycznych. Jeśli jest w kropli wody to funkcjonuje jako zarodnia pływkowa, bo wytwarza zarodniki pływkowe. Przy niskiej wilgotności, zarodnia kiełkuje w strzępkę, a więc funkcjonuje jako zarodnik konidialny.
»Zarodniki konidialny w odróżnieniu od pływkowych są rozprzestrzeniane przez wiatr.
Tworzenie zarodników konidialnych to świadectwo wyjścia na ląd, uniezależnienie od wody, to stawia rodzaj Phytophthorum wyżej od rodzaju Pythium. »Tu są dwa typy zarodników propagacyjnych: zarodniki pływkowe i konidialne.
Patogen atakujący niezależnie od pogody przystosowujący swój sposób rozmnażania będzie bardziej uciążliwy - będzie mógł porażać rośliny przez cały okres wegetacji, ale deszcz jednak bardziej sprzyja - powstaje dużo pływek niż gdy jest sucho i kiełkuje w strzępkę.
Rząd: Wroslarki
One wyżej w rozwoju niż wcześniejsze. Rozwijają grzybnię też w przestworach tkanki miękiszowej i też przez szparki trzonki konidialne wychodzą na zewnątrz. Jednak one mają mocny trzonek i sympodialnie efektownie się rozgałęziają. Na szczycie ostatnich rozgałęzień tworzą się zarodniki konidialne (pojedynczo, nie łańcuchowo) i wtedy wzrost trzonków kończy się. Zarodnie konidialne tylko u niektórych gatunków w warunkach dużej wilgotności zaczynają funkcjonować jako pływkowe i wytwarzają pływki i to mimo wszystko zachodzi u nich rzadko. Z zarodników konidialnych kiełkuje strzępka.
(…)
… - zaraza ziemniaczana
Phytophthora sp. - fytoftorioza pomidora
Phytophthora fragorie - na truskawce
Phytophthora nicotianae - na goździku, strelicji, siningii, pomidorze
Phytophthora cinnamomi - zgnilizna podstawy pędu i korzeni azalii, zamieranie cyprysików, na chryzantemie
Phytophthora cryptogea - na gerberze, siningii
Phytophthora cactorum - pierścieniowa zgnilizna drzew owocowych, skorzasta zgnilizna…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)