1. Przylżeńce (Thysanoptera), owady z rzędu zaliczanego do podgromady owadów uskrzydlonych, dzielącego się na dwa podrzędy: przylżeńce pokładełkowe (Terebrantia), które posiadają silnie żyłkowane skrzydła i pokładełka umożliwiające samicom nacinanie tkanek roślinnych w celu złożenia jaj, oraz przylżeńce rurkowe (Tubulifera), o rurkowatym zakończeniu odwłoka, występującym u obydwu płci, i skrzydłach pozbawionych żyłkowania. Nogi kroczne, stopy 1-2 - członowe z dwoma pazurkami i przylgą. Owady głównie roślinożerne, są też gatunki drapieżne. Jaja składane są do tkanek roślinnych, lub na ich powierzchni. W ciągu roku jedno lub kilka pokoleń. Przylżeńce występują na całej kuli ziemskiej, znanych ich jest ok. 4000 gatunków, spośród których kilkaset zamieszkuje Europę. Przylżeńce osiągają niewielkie rozmiary ciała - gatunki strefy tropikalnej dochodzą do 10 mm długości, europejskie osiągają 0,5-5 mm. Ubarwienie przeważnie ciemne, szare lub brunatne, niekiedy czerwone lub żółte. Skrzydła wąskie, wydłużone, o strzępiastych krawędziach , odnóża skoczne z przylgami na stopach ułatwiającymi utrzymanie się na roślinach. Narządy gębowe typu kłująco-ssącego służą do pobierania z tkanek roślinnych soku stanowiącego pożywienie większości przedstawicieli przylżeńców. Nieliczne gatunki prowadzą tryb życia drapieżny, atakując inne owady, m.in. kleszcze i mszyce. Przebywają głównie na łąkach i polach uprawnych, gdzie niekiedy wyrządzają pewne szkody. Przylżeńce przechodzą rozwój z przeobrażeniem niezupełnym, ich larwa wyglądem przypomina postać dorosłą. 2. Psotniki, gryzki (Psocoptera), owady z rzędu zaliczanego do owadów uskrzydlonych, zamieszkujące kraje stref tropikalnej, subtropikalnej i umiarkowanej całej kuli ziemskiej. Osiągają przeważnie kilka mm, a największe gatunki do 2 cm długości ciała. Mają dużą zaokrągloną głowę z dobrze rozwiniętymi oczami i 3 przyoczkami, długie czułki (wieloczłonowe), często przekraczające długość ciała, narządy gębowe gryzące (z wydłużonymi żuwkami – zgarnianie pokarmu!). Skrzydła przezroczyste bądź w plamy, przednia para dłuższa od tylnej, u wielu gatunków skrzydła są częściowo bądź prawie całkowicie zredukowane. Skrzydła błoniaste (w czasie lotu sczepione haczykami!), przednie większe. - u samic pokładełko
(…)
… żywią się mszycami i przędziorkami. Do pluskwiaków różnoskrzydłych o
drapieżnym trybie życia należą również nartnikowate i płoszczycowate.
4. Rząd: pluskwiaki równoskrzydłe (Homoptera)
Pluskwiaki równoskrzydłe (Homoptera), owady z rzędu zaliczanego do gromady owadów
uskrzydlonych, zamieszkujące głównie obszary klimatu zwrotnikowego i podzwrotnikowego.
Pluskwiaki równoskrzydłe w odróżnieniu…
… z otworami (wydz. substancja woskowa) – spadź!
Liczne gatunki mszyc są szkodnikami roślin uprawnych, żywiąc się ich sokami, ponadto
stwierdzono możliwość przenoszenia chorób wirusowych roślin za pośrednictwem mszyc.
Są niewielkimi owadami, długość ciała kilka mm, długie odnóża, oczy często uwstecznione
lub ich brak, narządy gębowe typu kłująco-ssącego. Posiadają mechanizm obronny w postaci
tzw. syfonów, wydzielających substancję woskową w razie zagrożenia przez inne owady.
Mszyce cechują się przemianą pokoleń rozmnażających się na przemian dzieworodnie i
płciowo. Występuje tu również zjawisko dwudomności, polegające na składaniu przez samice
jaj, tzw. zimowych, na gatunkach roślin, które nie były wykorzystywane przez poprzednie
pokolenie. Niektóre gatunki mszyc pełnią pożyteczną rolę, m.in. miodownicowate…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)