To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
HUGO DE GROOT - GROCJUSZ (1583 - 1645)
Z jego filozoficznego dorobku korzystali Thomas Hobbes i John Locke. Jego bezpośredni kontynuatorzy (Samuel Pufendorf i Christian Thomasius) twierdzili, że to właśnie on wyzwolił filozofię i naukę prawa z „martwego uścisku Arystotelesa”.
Główne dzieło:
„Trzy księgi o prawie wojny i pokoju” Prawo porządkiem normatywnym mającym obiektywne umocowanie. Jest niezależne od ludzkiej woli, nie poddaje się kaprysom władzy ani prowokacjom sceptyków.
Rozum najwyższym autorytetem. Nie jest go w stanie ograniczyć ani tradycja, ani wiara. Jego możliwości w zupełności wystarczają do wyjaśnienia wszelkich kwestii, które wypada uwzględnić, rozważając obowiązywanie prawa.
Krytyka Arystotelesa. W pracy „De Iure Praedae” nie chciał zgodzic się z klasyfikacją nauk Arystotelesa, przeciwstawiając nauki teoretyczne naukom praktycznym. Nie zgadzał się z izolowaniem etyki od matematyki. Praktyczną przydatność mają tylko te koncepcje, które u swych źródeł mają niezachwianą racjonalną pewność. Próbował stworzyć racjonalistyczną etykę, w której nie będzie miejsca na wieloznaczne kryteria, które narzucał wychwalany przez Arystotelesa rozum praktyczny (phronesis).
Odrzucenie konwencjonalizmu. Żadna z rzeczy fundamentalnych nie może mieć swej podstawy w umowie. Polemizował z Karneadesem, który uważał, że prawo zależne jest od obyczajów i zmienia się często, „prawo zaś naturalne nie istnieje w ogóle, natura bowiem sama skłania wszystkich ludzi i inne żywe istoty do szukania własnych korzyści”. Jeśli prawo zależy od obyczajów, to jest to tylko namiastka prawa. Motywem ludzkiego działania jest „popęd społeczny” (appetitus societatis). Skłania on ludzi do życia we wspólnocie „w sposób pokojowy i zorganizowany odpowiednio do właściwości ludzkiego umysłu. Tego rodzaju wspólne życie stoicy nazywali wspólnotą domową.” Człowiek czerpie przyjemność z towarzystwa innych, dzięki nim także rozwija swe talenty. Kontakty międzyludzkie są więc w jego interesie. Tak pojmowana dbałość o własny interes jest „pierwszą zasadą całego porządku natury” i to ona sprawia, że człowiek nad ślepe dążenie do osiągania korzyści przedkłada poszukiwanie sprawiedliwości. „Troska o zachowanie społeczeństwa, odpowiadająca umysłowi człowieka, jest źródłem prawa natury.” W rozumnej naturze człowieka są niezmienne zasady, których poszanowanie jest koniecznym warunkiem istnienia społeczeństwa. Prawa stanowione przez ludzi powinny być ich pochodną. Treść zasad:
pows3manie się od tego, co jest własnością innych
dokonanie zwrotu, jeśli mamy co cudzego, wraz z zyskiem, jaki osiągnęliśmy
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)