To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Grawitacja
Od niepamiętnych czasów ludzie interesowali się astronomią, tym jak wygląda
wszechświat, w jaki sposób jest w nim umieszczona Ziemia. Czy Ziemia kręci się
wokół Słońca, czy na odwrót, czy Ziemia jest kulą, czy dyskiem. Dzisiaj prawie
każde dziecko wie, że Ziemia nie jest dyskiem leżącym na skorupie wielkiego
żółwia. Choć wydaje się to śmieszne, ale przez wiele wieków taki pogląd
znajdował wielu zwolenników. Dopiero osiągnięcia takich uczonych jak Kopernik,
Galileusz, czy Newton dały początek nowożytnej nauki, były przełomem i dały
podstawy do osiągnięć ich następców.
Prawo powszechnego ciążenia
Prawo to zostało sformułowane pod koniec XVII w. przez Newtona. Słynna
legenda głosi, że zajął się tym problemem kiedy to spadające jabłko uderzyło go
w głowę. Najprawdopodobniej jednak jabłko oszczędziło głowę tego uczonego, a
jedynie (jak Newton pisze w pamiętniku) zainspirowało go. I tak z tej inspiracji
powstało prawo powszechnego ciążenia które nam mówi:
Każde dwa punkty materialne przyciągają się wzajemnie z siłą wprost
proporcjonalną do iloczynu ich mas, a odwrotnie proporcjonalną do kwadratu
ich odległości.
Jednakże wiemy, że siła ta nie jest równa:
Aby można było postawić znak równości należy wprowadzić współczynnik
proporcjonalności, zwany też stałą grawitacji:
, gdzie stała grawitacji ma wartość:
Zastanówmy się, czy siły grawitacji są stosunkowo duże, czy małe. Umieśćmy
dwie kule o masie 1kg każda w odległości 1m od siebie. Nie zaobserwujemy
zmian ich pozycji w wyniku wzajemnego oddziaływania grawitacyjnego, wiemy
jednak, że takie oddziaływanie istnieje więc wyliczmy wartość sił grawitacyjnych:
Jak widzimy siły grawitacji są bardzo niewielkie. Jak się jednak okazuje są bardzo
istotne we wszechświecie, bo to one utrzymują układy planetarne i galaktyki w
takim kształcie jakie są obecnie.
Prawa Keplera
Patrząc na nocne niebo możemy dostrzec wiele obiektów. Kiedy spojrzymy na
niebo po jakimś czasie np. po dwóch godzinach, zauważymy, że te obiekty
zmieniły swoje położenie na niebie. Takie spostrzeżenie stało się podstawą do
sformułowania geocentrycznego systemu budowy wszechświata. Taki system
powstał w II wieku n.e. a opisał go Klaudiusz Ptolemeusz. System ten zakładał,
1
że Ziemia znajduje się w centrum wszechświata. Wokół ziemi krążą kolejno
Księżyc, Wenus, Merkury, Słońce, Mars, Jowisz, Uran i gwiazdy. Wszystkie te
obiekty znajdowały się w tzw. sferach. A same planety i gwiazdy poruszały się bo
bardzo skomplikowanych drogach. Ziemia znajdowała się w środku okręgu
zwanego deferensem. Po tym deferensie poruszał się środek innego okręgu
zwanego epicyklem. Dopiero po epicyklu poruszać się miała planeta.
Jednakże obserwowane na niebie obiekty nie znajdowały się w tym miejscu jak
by to wynikało z przeprowadzonych obliczeń bazującym na tym systemie.
Dlatego uczeni dodawali nowe epicykle by obliczenia zgadzały się z
rzeczywistością. W końcu doszło do tego, że ten system stał się tak
skomplikowany i niepraktyczny, że jakakolwiek praca w
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)