K.I. Gałczyński, Wybór poezji, BN. I. Biografia K.I. Gałczyńskiego Urodził się w Warszawie 23 stycznia 1905 r., co ogromnie istotne przy ulicy Mazowieckiej. Ojciec - Konstanty - był technikiem kolejowym, matka - córką właścicielki restauracji. Miał brata Zenona, młodszego o jedenaście miesięcy. Zmarł on w 1921, zob. wiersz Na śmierć braciszka. W 1914 rodzina Gałczyńskiech została ewakuowana do Maskwy, tam Ignac zaczął pisać swoje pierwsze wiersze teksty zaginęły). 1916 - początek edukacji w Szkole Komitetu Polskiego w Moskwie (już tam pono wyróżniał się oryginalnym językiem).
1918 - powrót do Warszawy.1923 - druk pierwszego wiersza w „Rzeczpospolitej” - Szturm .
W czasie studiów drukuje w „Twórczości Młodej Polski”, „Smoku” - Tum, Pomysły, Lunatyk, Słowa zwycięskie, Opętanie. 1926 - umiera ojciec Gałczyńskiego - wspomnieć trza o wzmiankowanym przez, niestety nieznanego z powodu zaginięcia kartki, autora wstępu kompleksie ojca zaświadczonym wyraźnie w wielu wierszach.
1926 - K.I. G. Rozpoczyna współpracę z „Cyrulikiem Warszawskim”. Pisze powieść Prfirion Osiełek, czyli Klub Świętokradców . Jesienią powołany do służby wojskowej, skąd został karnie wydalony (tak, tak) i przeniesiony do Berezy Kartuskiej, gdzie jako prosty żołnierz spędził dwa lata.
1928 - rozpoczyna bardziej świadomą działalność literacką - przyłącza się do grupy poetyckiej KWADRYGA (Stanisław Ryszard Dobrowolski - założyciel, Władysław Sebyła, Stefan Flukowski, Aleksander Maliszewski, Lucjan Szenwald, Marian Markowski - czyli sami znajomi!). 1927-31 - wychodzi pismo „Kwadryga”, grupa wydawała również tzw. Bibliotekę Kwadrygi ( Porfirion Osiełek, w 1930 - poemat Koniec świata )
Program artystyczny Kwadrygi - oparty na żądaniu poezji uspołecznionej, poezji pracy, dostępnej szerokim kręgom czytelników, występowano zarówno przeciw Skamandrowi jak Awangardzie. Była to grupa bardzo różnorodna, nikt z grupy nie wierzył w jej trwałość.
W 1929 r. w Klubie Artystycznym odbył się pierwszy indywidualny wieczór autorski Gałczyńskiego i tam zacny poeta poznał swoją przyszłą żonę, Natalię Awałow. Ślub odbył się 1 czerwca 1930 (jakże uroczy dzień dziecka!) - Ballada ślubna I , Ballada ślubna II .
1931 - K.I. G. Wyjeżdża jako referent kulturalny na placówkę konsularną do Berlina, pisze stosunkowo niewiele. Nie podobało mu się urzędnikowanie! Złożył samowolne podanie o zwolnienie i w 1933 wrócił do Warszawy.
1934 wyjeżdża do Wilna i jakże tam dzielne a intensywnie pracuje. Radio, pisze poema do prasy, wydaje poemat Ludowa zabawa , nawiązuje współpracę z Hanką Ordonówną i pisze dla niej piękne piosenki, np. Buty szewca Szymona .
1936 Gałczyński zostaje tatą - Kira. Cała szczęśliwa rodzina przenosi się do Anina.
(…)
… - na zjeździe Związku Literatów Polskich poezję Gałczyńskiego ostro a skutecznie atakuje Adam Ważyk, Gałczyński przestaje ukazywać się w „Przekroju”
1951 - na zebraniu sekcji poezji ZLP poświęconym poezji K.I. Gałczyńskiego referat o niej wygłosił ?Hieronim Michalski, w obronie twórczości Gałczyńskiego wystąpił Jerzy Putrament, co w efekcie ułatwiło druk utworów poety. G. pisze poemat Wit Stwosz, wydany…
… jest nie tylko wytknięciem charakterystycznych przejawów życia kulturalnego, lecz także ucieczką przed pozycją ucznia epoki - pewna niechęć do nowatorstwa.
→obsesja Gałczyńskiego: gloryfikacja jarmarków, odpustów, azbaw ludowych.
Charakterystyczna Zielona Gęś:
→ zwrot do publiczności
→ dydaktyzm - morały
→ humor duży
→ makabryczny dowcip
→ kpina z różnych konwencji literackich → humanizm
→ rozliczne ataki na inteligencję
→ parodystyczność
→ druk na łamach „Przekroju”, bynajmniej nie w żadnym elitarnym czasopiśmie
→ ambiwalencja poety - dwojakie widzenie świata - satyryk i dydaktyk
→ Zielona Gęś miała być teatrem á rebours opartym przede wszystkim na parodii, parodiował konwencje literackie, teatralne, misteryjne...
Swoistym patronem tegoż teatrzyku był Zielony Balonik Boya.
Na miniaturowej scenie kabaretu Gałczyńskiego ukazuję…
… niejako modernizację tradycji; estetyzujące posługiwanie się kulturowymi wzorami; np. jego ballady!
RECEPCJA
→ „sprawa Gałczyńskiego” - wielokrotnie podnoszona, dot. Nie tyle poziomu, warsztatu jego twórczości (to było ok.), ile jego moralności, romansu z socjalizmem, JM Rymkiewicz: zauważa odrębność, oryginalność poety. Do nurtu katastroficznego wpisuje Gałczyńskiego Kazimierz Wyka - nadchodzi koniec świata, a więc „pobawmy się światem ja zabawką”.
→ Miłoszowy Zniewolony umysł (1953); Delta - trubadur, wiecznie potrzebujący mecenasa, tematyka jego twórczości przygnębiająca, a poezja wolna od smutku i rozpaczy. Giętki jego język był nadzwyczajnie, mógł pisać o wszystkim!
→ kolejna fala pamfletowych ataków: 1986 - Jan Walc Być świnią w maju. Zarzuca G. brak systemu etycznego. Trznadel zalicza…
… wątpliwości, ale pewnie kto by mi łeb urwał, gdyby tu ani jednego nie było...
WŁOŻĘ SPODNIE CZARNE, CMENTARNE (1)
To bardzo lubię. Podmiot liryczny zbiera się do odejścia, definitywnego rzekłabym, nic po nim nie zostanie jeno ten czarny frasunek i epifanium pióra Felicji Kruszewskiej; JAKA SZKODA, PANOWIE I PANIE,/ ŻE ZNOWU POETĘ SZLAG TRAFIŁ!
SZEKSPIR I CHRYZANTEMY (1)
Dramatyczna opowieść. Dziewczę…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)