To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Funkcje mowy w widowisku teatralnym
Fenomenologiczna koncepcja teatru - Roman Ingardena i Deitricha Steinbecka.
1957 - O funkcjach mowy w widowisku teatralnym.
Ingarden wyróżnia trzy zjawiska:
tekst dramatyczny, sztukę teatralną i spektakl - nie tożsame ze sobą.
wraca uwagę na intencjonalny charakter tych bytów - istota każdego z nich jest określona
przez wolę, intencję uczestniczących w tworzeniu spektaklu, sztuki teatralnej czy tekstu
dramatycznego osób. Jest to bliskie koncepcji Raszewskiego - że teatr, jest wypadkową
działania aktorów (w oparciu o tekst dramatyczny) oraz widzów z ich możliwościami
percepcji teatru.
Sztukę teatralną (i spektakl) ujmuje jako tak zwany przypadek graniczny (pomiędzy literaturą
a innymi rodzajami sztuk):
Podwójna
Podwójna konkretyzacja, dopełnianie intencjonalnego charakteru poszczególnych zjawisk.
Dla powstania spektaklu niezbędna jest konkretyzacja za pomocą aktorów. Ale nie stanowią
oni części widowiska teatralnego/spektaklu. Stanowią jedynie jego bytową podstawę, bowiem
spektakl jest wynikiem intelektualnego działania, świadomego oglądu przez widzów.
Steinbeck te teorie rozwinie nieco dalej, wyróżniając w istocie trzy etapy konkretyzacji:
Spektakl nie jest jednak realizacją dzieła literackiego, bo pewne warstwy tekstu nigdy nie
mogą zostać przełożone na język teatru (zupełnie inaczej niż było u Gouhier!).
4 funkcje mowy w widowisku teatralnym:
Dlatego zupełnie czym innym jest teatr obrzędowy, misteryjny, w którym widzowie stają się
jednocześnie uczestnikami i współtwórcami przedstawienia teatralnego.
Ingarden odrzuca koncepcję teatru mimetycznego (który jednak byłby chyba zbytnio
utożsamiany z XIX-wiecznym teatrem naturalistycznym). Według niego:
Steinbeck:
Steinbeck:
Trzy warstwy spektaklu:
- realnego oznaczania (rekwizyty, scenografia)
- zamierzonego oznaczania (np. scenariusz)
- domniemanego oznaczania (to, co się da odtworzyć)
Podstawą teatru u Steinbecka jest aktor. Czas jest nie tylko niezbędnym wymiar, ale i
podstawowy czynnik.
Wielowymiarowość, jedność, tożsamość dzieła teatralnego:
Wers: prozodia i grafika
Prozodia- właściwy dla danego języka zespół zjawisk brzmieniowych nakładających się na głoskowy, sylabiczny i wtrazowy ciąg wypowiedzi. W języku polskim zjawiskami prozodyjnymi sa: akcent, iloczas, intonacja. Prozodia to także nauka zajmijąca się badaniem wymienionych zjawisk bądź z punktu widzenia językoznawczego, bądź ze względu na ich rolę w budowie wiersza i prozy rytmicznej.
(…)
… wiersza i prozy rytmicznej.
Wers to graficznie wyodrębniona linijka tekstu i wierszu.
Jego powtarzalność to warunek prawidłowej organizacji wiersza.
Zawsze stanowi odrębną jednostkę w wierszu bez względu na wszelkiego rodzaju konfiguracje u utworze.
Od innych wersów jest odzielony pauzą i akcentem w klauzuli.
Czasami także jest dzielony przez średniówkę na człon antykadencyjny (przedśredniówkowy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)