HISTORIA SPOŁECZNA EUROPY
TEMAT IV - 27.10.11r.
FORMACJA ROMANTYCZNA A DZIEDZICTWO REWOLUCJI FRANCUSKIEJ
FORMACJA ROMANTYCZNA
Do Francji romantyzm zawitał w początkach XIX wieku. Rozwijał się w czasach restauracji i za monarchii lipcowej. Był reakcją i ruchem protestu przeciw skostniałym formom klasycyzmu, szczególnie długo i silnie oddziałującego we Francji. Francuski romantyzm wywodzi się z ducha Rousseau i preromantyków, którzy wysuwali na pierwszy plan uczucie i stawiali je w opozycji do rozumu. Pojawił się rozległy ruch w kulturze, w którym jednostka emancypuje się od ograniczeń ancien régime'u (absolutyzmu) i wyraża swoje wyzwolenie. Wzrost sentymentalizmu ma świadczyć, że nie ma już konieczności opierania się wyłącznie na racjach rozumu. Anne-Louise Germaine de Staël-Holstein (znana jako Madame de Staël, 1766-1817) i Alphonse de Lamartine (1790-1869) są dobrymi przykładami twórców poszukujących nieskończonego w każdej, najdrobniejszej nawet emocji, osoby traktowanej jako świat sam w sobie. Człowiek staje się tym, kim kiedyś dla artysty był Bóg - to w głębinach ludzkiego, pojedynczego serca szuka się teraz prawd ostatecznych.
Wielkie nazwiska twórców francuskiego romantyzmu otwiera François-René de Chateaubriand (1768-1848) oraz Charles Nodier (dzięki zorganizowaniu swojego Cénacle (koło artystyczne) w Bibliothèque de l'Arsenal). Następnie dołączyli: Victor Hugo (1802-1885), Stendhal (1783-1842), Théophile Gautier (1811-1872), Alfred de Vigny (1797-1863), Charles Leconte de Lisle (1818-1894), Gérard de Nerval (1808-1855) oraz Joséphin Soulary (1815-1891). Charles Baudelaire w Sztuce romantycznej wymienia również takich twórców jak Jean de Falaise, Champfleury, Pierre Dupont, Jules Janin, Filibert Rouviere, Gustave Flaubert, Charles Asselineau, August Barbier, Marceline Desbordes-Valmore, Pétrus Borel, Hegezyp Moreau, Gustave Le Vavasseur.
We Francji romantyzm trwał dłużej niż do roku 1830, jednak do tego czasu miał inną dynamikę niż w późniejszym okresie: początkowo dominował indywidualizm. Bohater romantyczny miał naturę arystokratyczną i gardził tłumem. Odczuwał niesmak w stosunku do życia, ale czcił przodków i dawne czasy. Marzył o samotności i przeżywał głębokie, skomplikowane i "niemożliwe" uczucia miłosne. Ucieleśniał wieczystą niezgodę wobec powszechnie wyznawanych ideałów; był przy tym niezdolny do czynu. Po roku 1830 wizja romantyczna zmienia charakter: więcej uwagi poświęca się społecznym uwarunkowaniom kondycji ludzkiej. Bohater romantyczny angażuję się w walkę o wyzwolenie. Jego namiętności znajdują ujście w jego działalności (wyzwolenie narodowe, walka o emancypację klas niższych, walka z niewolnictwem w koloniach). Sztandarową postacią staje się Lorenzo de Médicis - bohater Alfreda de Musset
(…)
…, sami Węgrzy odrzucali aspiracje narodowe Rumunów, Chorwatów i Serbów, też pozbawionych własnego państwa i pod panowaniem Austrii. Wiosna Ludów a idea zjednoczenia Włoch Podobnie jak w Niemczech, tendencje zjednoczeniowe miały miejsce też w państwach włoskich. Pod wpływem zamieszek monarchię konstytucyjną wprowadzono w Królestwie Sardynii oraz Królestwie Obojga Sycylii (obejmowało Sycylię i Półwysep Apeniński po Neapol). Znaczna część Włoch znajdowała się pod wpływem Cesarstwa Austriackiego, na zjednoczenie Włoch nie zgadzał się też papież władający Państwem Kościelnym. Wybuchło ogólnowłoskie powstanie pod wodzą Giuseppe Mazziniego i Giuseppe Garibaldiego wspierane przez króla Karola Alberta, władcę północnowłoskiego Królestwa Sabaudii (Piemontu). Jednakże Austria, wygrywając bitwę pod Novarą…
… itd) czy tendencji zjednoczeniowych (Włochy, Niemcy).
ZJEDNOCZENIE WŁOCH I NIEMIEC
ZJEDNOCZENIE WŁOCH Od 04.03.1848r. Królestwo Sardynii (Piemontu) było jedyną monarchią konstytucyjną na ziemiach włoskich. Burżuazja uważała zjednoczenie ze niezbędny warunek dalszego ich rozwoju gospodarczego. Camillo Cavour, który w 1852r. został premierem, uznał plan zjednoczenia Włoch za realny. W czasie wojny…
…. Poza tym utworzono Wolne Miast Kraków (Rzeczpospolita Krakowska), zaś z reszty ziem utworzono Królestwo Polskie pod władzą cara Rosji i obiecano nadanie konstytucji · Nie dopuszczono do zjednoczenia Niemiec. · Nie dopuszczono również do zjednoczenia Włoch, reaktywowano jednak państwo kościelne. Zapowiedziano także powstanie Królestwa Obojga Sycylii (6 grudnia 1816). Lombardia, Wenecja i Dalmacja zostaną przyłączone…
…, walczyli o niepodległość Węgier i zjednoczenie Włoch. Przyczyny i postulaty Wiosny Ludów Wiosna Ludów była odpowiedzią na konserwatywny porządek polityczny i społeczny ukształtowany na Kongresie Wiedeńskim. Wystąpienia miały charakter obywatelski, narodowy i społeczny. Źródeł Wiosny Ludów należy doszukiwać się w postępującej industrializacji i wiążących się z nią przemianach społecznych, takich jak wzrost…
… w ten sposób, że z jednej strony realizował budżet wojskowy mimo protestów parlamentu, a drugiej zaś, przejął jako własną podstawową ideę liberałów - zjednoczenie Niemiec. Jego polityka doprowadziła w 1866 roku do wojny z Austrią. Było to bardzo mądre posunięcie , gdyż w owym czasie armia pruska była dobrze zorganizowana i szybko odniosła zwycięstwo . Po zakończeniu wojny rozwiązano Związek Niemiecki, któremu do tej pory…
…, masakrowała, rozstrzeliwała, gilotynowała a nawet truła gazami (la Vendee) własną ludność na całym terytorium Francji. Ten skrajny liberalizm, który narodził się w Anglii, ale dopiero we Francji, pod wpływem encyklopedystów, przybrał charakter wyjątkowo radykalny, utwierdził się jeszcze bardziej w swym radykalizmie i stal się bardziej wpływowy z chwilą gdy powstał także tzw. "liberalizm ekonomiczny", ściśle związany z pojawieniem się "rewolucji przemysłowej", której stal się "duszą", gdyż ją przeniknął i opanowywał przez prawic cały wiek XIX. Liberalizm ekonomiczny domagał się absolutnej wolności w działaniu gospodarczym, czyli odrzucał normy moralno-prawne, które mogłyby ograniczać tę działalność, nie chciał być krępowany żadną etyką, zwłaszcza jeśli chodzi o tzw. "sprawiedliwość społeczną…
… w zaborze rosyjskim walczono głównie poprzez pracę organiczną oraz rozwój tajnego nauczania języka polskiego. Najważniejsze chyba było jednak to, że we wrześniu 1814 zaczęli się zjeżdżać delegaci na Kongres Wiedeński, który rozpoczął się w połowie miesiąca. Francja, Wielka Brytania, Austria, Rosja i Prusy to pięć państw mających decydować o losach Europy na kongresie. Uczestniczyło wtedy 216 delegacji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)