Encyklopedia rachunkowości - K

K   
KALKULACJA DOLICZENIOWA Polega na ustalaniu kosztu wytworzenia określonego przedmiotu kalkulacji poprzez odnoszenie do niego na podstawie właściwych dokumentów źródłowych jego kosztów bezpośrednich (materiałów, płac, obróbki obcej, zużycia narzędzi specjalnych, przygotowania nowej produkcji itp.) i doliczaniu kosztów pośrednich (zakupu, wydziałowych, ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń) za pomocą umownych kluczy podziałowych. W zależności od rodzaju produkcji, jej organizacji oraz sposobu wyznaczania zadań produkcyjnych mogą być stosowane dwie odmiany k.d.: zleceniowa i asortymentowa.
Jan Matuszewicz   
Zob. → Kalkulacja doliczeniowa asortymentowa; Kalkulacja doliczeniowa zleceniowa; Klucz podziałowy. KALKULACJA DOLICZENIOWA ASORTYMENTOWA Kalkula cja remanentowa, kalkulacja okresowa, odmiana kalkulacji doliczeniowej stosowana w razie jednoczesnego wytwarzania zbliżonych rodzajem produktów masowych w większych seriach (np. w przemyśle hutniczym, maszynowym, meblarskim) lub jednorodnych produktów w następujących kolejno po sobie seriach, lecz  ,,zazębiających”  się w czasie i objętych odrębnymi zleceniami produkcyjnymi. Koszt wytworzenia przedmiotu kalkulacji ustala się łącznie dla ogółu wykonywanych w okresie sprawozdawczym wyrobów gotowych określonego asortymentu.  
Dokumentacja. Na dokumentację k.d.a., podobnie jak w kalkulacji doliczeniowej zleceniowej, składają się: zlecenia produkcyjne, karty kalkulacyjne i źródłowe dokumenty kosztów bezpośrednich. Zlecenie produkcyjne może obejmować serię lub partię produkowanych wyrobów lub półfabrykatów (produkcja seryjna) bądź wycinek operatywnego rzeczowego planu produkcji (produkcja wielkoseryjna lub masowa). Zlecenia produkcyjne stanowią dla wydziałów wytwórczych polecenie wyprodukowania w określonym czasie odpowiedniej liczby wyrobów gotowych określonego asortymentu, dla komórki organizacyjnej podległej głównemu księgowemu stanowią zaś podstawę wystawienia kart kalkulacyjnych bądź informację o kontynuowaniu produkcji danego asortymentu. Możliwe są tu dwa rozwiązania: 1) obejmowanie jedną kartą kalkulacyjną kilku zleceń produkcyjnych, co może mieć miejsce w dwóch przypadkach: a) zlecenie wystawiane jest oddzielnie na każdą serię (partię) produkowanych jednorodnych wyrobów, jednak harmonogramy kolejnych serii ,,zazębiają się” (wykreślone na siatce czasowej mają charakter szeregowo-równoległy); w takiej sytuacji kalkulowanie każdej serii oddzielnie powodowałoby powstawanie błędów wynikających z przepływu kosztów między poszczególnymi seriami, b) obejmowanie jedną kartą kalkulacyjną grupy asortymentowej (rodziny) wyrobów, w ramach której poszczególne asortymenty produkowane są według jednakowej lub podobnej technologii wytwarzania i z tych samych materiałów lub półfabrykatów; 2) obejmowanie jedną kartą kalkulacyjną każdego asortymentu wyrobów (głównie produkcja masowa i wielkoseryjna). ... zobacz całą notatkę