Encyklopedia rachunkowości - F

F   FACTORING Usługa finansowa polegająca na przeniesieniu przez wierzyciela (faktoranta) wierzytelności wynikających z tytułu dostaw towarów, produktów i usług na rzecz banku lub innej instytucji finansowej (faktora). F. to stosunek prawny obejmujący co najmniej trzy podmioty: 1) faktora, czyli podmiot nabywający za odpowiednią prowizją wierzytelność; 2) faktoranta, czyli podmiot sprzedający swoją należność z tytułu dostarczonych towarów lub świadczonych usług; 3) dłużnika, czyli podmiot nabywający towary lub usługi.
Podmioty f. są powiązane w taki sposób, że faktorant przelewa swoją wierzytelność na faktora. W zamian za tę wierzytelność otrzymuje od faktora kwotę pieniężną odpowiadającą wysokości przedstawionej wierzytelności, pomniejszoną o potrącenia (tj. prowizję, marżę, odsetki). Rola dłużnika ogranicza się zaś do uregulowania wykupionej przez faktora wierzytelności w określonym terminie płatności.
W obrocie gospodarczym najczęściej rozróżnia się dwa rodzaje f.: 1) właściwy (pełny) - polegający na przejęciu przez faktora pełnego ryzyka spłaty wierzytelności przez dłużnika; 2) niewłaściwy (niepełny) - w którym faktor zastrzega, że w przypadku niewypłacalności dłużnika wierzytelność powraca do faktoranta, co oznacza, że faktor nie ponosi ryzyka niewypłacalności dłużnika.
Joanna Wielgórska-Leszczyńska FAŁSZOWANIE I UPIĘKSZANIE BILANSÓW Bilans powinien być zestawiony w taki sposób, aby jasno, przejrzyście, dokładnie i wiernie przedstawiał sytuację gospodarczą oraz wyniki działalności firmy. Najczęściej spotykanymi wykroczeniami przeciwko zasadom prawidłowego bilansowania są: wykroczenia przeciwko zasadzie przejrzystości bilansu, gdy stwierdzamy, że bilans jest zaciemniony, oraz wykroczenia przeciwko zasadzie zupełności i prawdziwości (fałszowanie lub  „fryzow anie” bilansu).
Zaciemnienie bilansu ma na celu przedstawienie jednostki w korzystnym świetle (np. w celu uzyskania kredytu), bez istotnych zmian danych cyfrowych, a więc nieścisłe określenie pozycji bilansowych, łączenie ze sobą pozycji bilansowych niezgodnych co do swej istoty, przenoszenie niepełnych składników do płynnych, wykazywanie krótkoterminowych zobowiązań jako długoterminowych, np. niewykazywanie w oddzielnej pozycji wątpliwych dłużników, lecz podawanie ich w łącznej pozycji „należności” ; łączenie pozycji „papiery wartościowe”  z  „udziałami” (pierwsze są aktywami płynnymi, a drugie aktywami niepłynnymi); sztuczne upłynnianie aktywów przez pobranie od wątpliwych dłużników czeków lub weksli z zamiarem niepuszczenia ich w obieg i wykazanie w ten sposób w bilansie pozycji „czeki” zamiast „wątpliwi dłużnicy” . Wyróżnia się fałszowanie bilansu: 1) in minus (sytuacja przedsiębiorstwa wynikająca z bilansu jest mniej korzystna niż rzeczywista); 2) ... zobacz całą notatkę