Emigracja polityczna i jej związki z Polską - 14.03.2012

Emigracja polityczna i jej związki z Polską (1945-1989) Prezydent reprezentuje ideę niezawisłości państwa. Celem wyjazdu jest podjęcie wspólnej walki u boku Francji. Władze polskie zostały we wrześniu 1939 r. internowane w Rumunii, znajdującej się pod presją sowiecką i niemiecką. W dramatycznych okolicznościach okazało się, że rząd francuski ingerował w sprawy wewnętrzne rządu polskiego - prezydentem został zamiast gen. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego (nie zaakceptowanego przez Francję) Władysław Raczkiewicz. Władze komunistyczne nie posiadały mandatu społecznego. Pomimo, że rząd londyński był prawomocny, nie miał siły wpływać na sytuację polityczną. Konferencja w Jałcie - alianci nie mogli tolerować sytuacji dwuwładzy w Polsce. Mocarstwa zachodnie miały pragmatyczny stosunek do Europy Środkowo-Wschodniej. Uważały ją za źródło konfliktów na kontynencie, obszar o niestałych, płynnych granicach. Były przekonane, że ktoś powinien objąć kuratelę nad tą częścią Europy. Alianci obawiali się wzmocnienia Niemiec - nie przystawali na hegemonię niemiecką. Przystali natomiast na dominację radziecką, w przekonaniu, że dzięki temu ta część Europy straci konfliktogenność. W oparciu o rząd PKWN zamierzano stworzyć gabinet akceptowany przez mocarstwa zachodnie, co stanowiło jawny zamach na rząd londyński. Zdecydowano się kontynuować instytucje państwowe na obczyźnie - prezydenta, rząd, partie polityczne, parlament (jego funkcję pełniła Rada Narodowa). Po 1945 r. z powodów politycznych poza krajem znalazło się ok. 600 tys. Polaków. Decyzja o zaprotestowaniu przeciwko sposobowi rozwiązania sprawy polskiej jest zasadna politycznie. Uczyniono to zgodnie z zasadą prymatu siły nad etyką i moralnością, co można uznać za jawną drwinę z prawa narodów do samostanowienia. Organizm o charakterze eksterytorialnym, wyposażony we wszelkie znamiona konstrukcji państwowej. Zagrożenie ze strony Japonii skłoniło Australię do otwartej polityki emigracyjnej, z której korzystali Polacy. Najwięcej instytucji państwowych po 1945 r. zostało ulokowanych w Londynie. „Naród emigracyjny” został rozsiany na terenie „wolnego świata”. Efektywność polityczna rządu była determinowana sytuacją międzynarodową; była uzależniona od tego, na ile koncepcja polityki rządu na obczyźnie odpowiadała mocarstwom zachodnim. Istniało przekonanie, że w miarę zaostrzania się zimnej wojny alianci przestaną uznawać rząd komunistów w Warszawie, a prawowitym ogłoszą rząd w Londynie. Europa została po II wojnie światowej podzielona na dwie części, co miało oznaczać brak ingerencji żadnej ze stron we własne strefy wpływów. Uznanie rządu londyńskiego nie wpłynęłoby na wzrost jego znaczenia politycznego. Geneza określa charakter zjawiska. Podstawowy cel działania rządu emigracyjnego:

(…)

…. Konstytucja kwietniowa z 1935 r. wyposażała głowę państwa w omnipotencję w sprawach wewnętrznych. Wbrew temu faktowi w życiu politycznym czasu wojny dominował gen. Władysław Sikorski. Zwiększono moc polityczną premiera kosztem prezydenta - bezprawna zmiana o charakterze konstytucyjnym. Można ten akt pojmować jako wewnętrzne porozumienie między politykami, obowiązujące do ich śmierci (umowę zawarto w grudniu…
… w Warszawie, a prawowitym ogłoszą rząd w Londynie. Europa została po II wojnie światowej podzielona na dwie części, co miało oznaczać brak ingerencji żadnej ze stron we własne strefy wpływów. Uznanie rządu londyńskiego nie wpłynęłoby na wzrost jego znaczenia politycznego. Geneza określa charakter zjawiska. Podstawowy cel działania rządu emigracyjnego:
Z każdego programu politycznego powinny wynikać działania…
… przed sobą bez posiadania instrumentarium do ich wykonania. Cele powinny być w polityce adekwatne do możliwości działania. Emigracja została skłoniona do działań o charakterze informacyjno -dywersyjno- szpiegowskim, co stanowiło rezygnację z aksjologii i niezależności; emigracja jako agentura Stanów Zjednoczonych. Do 1956 r. w działaniach rządu emigracyjnego brakowało jakichkolwiek sukcesów. Nie utracił…
... zobacz całą notatkę