To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ekonomia poklasyczna I poł. XIX w. Charakteryzowało ją spłycenie wypaczenie poglądów klasyków. Na gruncie francuskim ekonomią tą reprezentuje Jean Baptiste Say spopularyzował on twierdzenie Ricarda o niemożności wystąpienia ogólnych kryzysów nadprodukcji, które stało się znane pod nazwą prawo rynku Say'a. Say podobnie jak Ricardo głosił że w warunkach wolnej konkurencji następuje automatyczne dostosowanie się podaży do popytu drogą alokacji kapitałów w różnych gałęziach produkcji. Na gruncie angielskim reprezentantem był m.in. Thomas Robert Ma l thus znany przede wszystkim jako prekursor teorii podkonsumpcji później w pełni rozwiniętej przez Johna M o narda Keynesa .
Malthus dopuszczał istnienie ogólnych kryzysów nadprodukcji wyjaśnił ich występowanie brakiem efektywnego popytu (dostatecznego), a więc dowodził, że dla przebiegu procesów gospodarczych istotne znaczenie mają nie odczuwalne potrzeby, ale siła nabywcza ludności, zdolności nabywcze społeczeństwa czyli efektywny popyt. A więc niedostateczny popyt efektywny jest przyczyną ogólnych kryzysów nadprodukcji.
Niemiecka starsza szkoła historyczna. Rozwinęła się ona w Niemczech w I poł. XIX w. Na podłożu szkoły narodowej. Niemcy w tym czasie były krajem zacofanym gospodarczo, dominowała własność feudalna z tąd też koncepcja klasyków, które były postulatami kraju rozwiniętego gospodarczo, nie mogły znaleźć rozwiązana w Niemczech, które były krajem rozbitym politycznie (zjednoczenie nastąpiło w 1871 r.) Przedstawicielami szkoły narodowej byli A.Miller i Fryderyk Li st . Obaj dowodzili, że w procesie rozwoju gospodarczego istotne znaczenie mają nie tylko czynniki materialne (posiadane zasoby kapitałowe i ludzkie ale również czynnik duchowy tzn. zawiązany z tradycjami, z religią, kulturą danego narodu poczuciem więzi odrębności narodowej, które tworzą tzw. Ducha narodu.
Byli rzecznikami ingerencji państwa w życie gospodarcze, za najważniejsze narzędzie polityki gospodarczej państwa uznawali pieniądz który powinien mieć ukonstytuowaną (narzuconą) wartość. Odrzucali liberalizm ekonomiczny i wolny handel wskazując na potrzebę ochrony rozwijającego się przemysłu Niemieckiego przed konkurencją towarów zagranicznych.
Szkoła ta stała się później zalążkiem nacjonalizmu narodowego. Na bazie szkoły narodowej i w opozycji do koncepcji praw ekonomicznych klasyków. Rozwinęła się Niemiecka Starsza Szkoła Historyczna w ekonomii rozwinęła się ona równolegle do szkoły historycznej w zakresie prawoznawstwa, która silnie podkreślało rolę prawa zwyczajowego w społeczeństwie i wskazywała, że pomiędzy prawem i duchem narodu istnieje ścisły związek organiczny.
Szkoła Historyczna w odróżnieniu od szkoły klasycznej podkreślała historyczną zmienność zjawisk i procesów gospodarczych. Szkoła ta podkreślała nie tyle zmienność co ciągłość procesów historycznych. Dowodziła, że każdy kraj ma swoją własną, odrębną drogę rozwoju i teza ta służyła argumentacji, że rozwój gospodarczy Niemiec dokona się w sposób pokojowy, ewolucyjny. W Niemczech nie muszą mieć miejsca krwawe wydarzenia (Anglia, Francja - rewolucje społeczne). Bo Niemcy mają swoją własną pruską drogę rozwoju i przekształcenia gospodarcze dokonają się w ramach sojuszu Junkierstwa z Burżuazją. Przedstawicielami starszej szkoły historycznej byli:
(…)
… szkoły historycznej byli: Wilhellm Roscher, Bruno Hilderbrand, Karol Knies.
W. Roscher widział potrzebę genetycznego (źródłowego) badania procesów gospodarczych zbadania całej historii gospodarczej ludzkości zanim zostaną wykryte jakieś prawidłowości ekonomiczne.
K. Knies stanął na stanowisku ni9chilizmuteorio-poznawczego, a więc uważał, że niemożliwe jest wykrycie jakichkolwiek praw ekonomicznych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)