dr El_bieta Kauer-Bugajna. Notatka składa się z 1 strony.
Dziejopisarstwo: jest jedną z form piśmiennictwa historycznego w średniowieczu, zapoczątkowane zostało w VI w. a następnie kontynuowane w XI-XII. Cechy kroniki średniowiecznej VI w. : - koncepcja historii oparta na wiedzy bezpośredniej ( ex visione - widzenie przedmiotu, uczestnictwo i obserwację) oraz pośredniej ( ex auditu - przekaz ustny pochodzący od danej osoby)
- przekonanie, iż wydarzenia dziejowe są wynikiem opatrzności Bożej ( providenta ), a świadkowie cudownych zdarzeń są wynikiem nadprzyrodzonej ingerencji. - wydarzenia przeszłe stanowią wzór moralny, budujący, pobudzających do działań dla teraźniejszych, stąd obojętny stosunek do dat, jeśli nie były one powiązane z ważnymi ze względów religijnych zdarzeniami (np. rocznica śmierci świętego) - uzasadniona anachroniczność, przekonanie o ciągłości dziejów, mieszanie realiów rozmaitych epok (zdarzenia przeszłe miały wpływ na przyszłe i na odwrót) Historia Franków Grzegorz z Torus
O pochodzeniu i dziejach Gotów Kasjodor
O pochodzeniu i dziejach Gotów i królestwie Swenów i Wandalów Izydor z Sewilli
Historia kościelna narodu angielskiego Bed Wielebny
Historia Longobardów Paweł Diakon
Cechy kroniki średniowiecznej XI-XII w. : - historyk mógł zajmować postawę krytyczną i samodzielną wobec przekazów źródłowych (dokonywał ocenie, porównywał ze sobą) osłabiło to rolę autorytetu.
- rozwinęły się różne formy dziejopisarstwa: roczniki ( annes )
żywoty ( vitae )
gesta (opowiadające o czynach cesarzy, królów, książąt, wodzów, czasem duchownych : Dzieje Aleksandra Wielkiego Kallisthene, Żywot Ludwika VI Suger opat Saint Denis)
kroniki świata (mające charakter uniwersalny, rozpoczęte od momentu stworzenia świata), kroniki narodowe (historia państwa)
kroniki lokalne (prowincji, miast, klasztorów)
kroniki wojen ( wyprawy krzyżowe Dzieje franków i pielgrzymów jerozolimskich , Wyprawa Jerozolimska Robert le Moin)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)