To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dyfrakcja - pojedyncza szczelina Rysunek pokazuje falę płaską padającą prostopadle na szczelinę o szerokości a . Rozpatrzmy punkt środkowy P0 ekranu. Równoległe promienie przebywają do tego punktu te same drogi optyczne (różne geometryczne) tzn. promienie zawierają tę samą ilość długości fal (soczewki cienkie). Ponieważ w szczelinie promienie są zgodne w fazie to po przebyciu takich samych dróg optycznych nadal pozostają zgodne w fazie. Dlatego w środkowym punkcie P0 będzie maksimum. Rozpatrzmy teraz inny punkt P1 na ekranie. Promienie docierające do P1 wychodzą ze szczeliny pod kątem θ. Jeden promień ma początek u góry szczeliny a drugi w jej środku. (Promień xP1 przechodzi przez środek soczewki więc nie jest odchylany). Jeżeli wybierzemy punkt P1 tak, żeby różnica dróg bb’ wynosiła λ/2 to promienie zgodne w fazie w szczelinie będą miały w punkcie P1 fazy przeciwne i wygaszą się. Podobnie każdy inny promień wychodzący z górnej połowy szczeliny będzie się wygaszał z odpowiednim promieniem z dolnej połówki leżącym w odległości a /2 poniżej. Punkt P1 będzie miał natężenie zerowe (pierwsze minimum dyfrakcyjne). Warunek opisujący to minimum ma następującą postać λ θ 2 1 sin 2 1 = a czyli a sin θ = λ Uwaga: Gdyby szerokość szczeliny była równa λ wtedy pierwsze minimum pojawiłoby się dla θ = 90 ° czyli środkowe maksimum wypełniłoby cały ekran. W miarę rozszerzania szczeliny środkowe P0 f B a C a θ θ b ’ b λ/2 x P1 P0 maksimum staje się węższe. (Podobnie było dla interferencji Younga w miarę zmiany odległości między szczelinami punktowymi). Podobne rozważania możemy powtórzyć dla wielu punktów szczeliny i otrzymamy ogólne wyrażenie dla minimów obrazu dyfrakcyjnego w postaci a sin θ = m λ, m = 1, 2, 3,...... (minimum) Mniej więcej w połowie między każdą para sąsiednich minimów występują oczywiście maksima natężenia. Document Outline Dyfrakcja - pojedyncza szczelina
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)