To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Depresja
O depresji mówimy dopiero wtedy, gdy złemu nastrojowi towarzyszy niskie poczucie własnej wartości, melancholia, poczucie braku energii, wypalenia, niemożność przeżywania radości. W praktyce lekarskiej depresja jest jednym z najczęściej występujących schorzeń psychicznych. Badania prowadzone na całym świecie wskazują, że w ciągu całego życia na depresję choruje ok. 17% populacji ogólnej, wśród osób zgłaszających się do lekarza I-kontaktu 12-25% cierpi z powodu depresji.
Termin odnosi się do zaburzeń nastroju niezwiązanych z innymi zaburzeniami fizycznymi lub psychicznymi. Nastrój wynika z długotrwałych odczuć, które zabarwiają całe życie wewnętrzne jednostki, dając jej poczucie smutku lub szczęścia. Tylko w przypadku, kiedy uczucie smutku dezorganizuje codzienne funkcjonowanie lub staje się przewlekłym wzorcem kontaktu ze światem, należy brać pod uwagę rozpoznanie depresji według DSM-III (`The Diagnostic and Statistical Manual")
Podział depresji
endogenna (uwarunkowana biologicznie)
egzogenna (reaktywna) ponieważ każdy rodzaj depresji może wywołać zmiany biologiczne trudno ustalić jej pierwotna przyczynę
pierwotna - występuje samoistnie, bez innych zaburzeń somatycznych, psychicznych lub chirurgicznych. wtórna (stymulacyjna) - występuje w powiązaniu z poważnymi problemami somatycznymi, psychicznymi lub chirurgicznymi. Depresja wtórna może wystąpić w odpowiedzi na przedłużony pobyt w szpitalu, w przebiegu takich chorób jak : nowotwór, choroba serca, czy AIDS, oraz przy zaburzeniach psychicznych - otępieniu lub nerwicy natręctw.
Pacjenci obciążeni występowaniem depresji w rodzinie mogą być częściej narażeni na wystąpienie depresji pierwotnej. DSM-III klasyfikuje obie postaci depresji na 3 ogólne rodzaje:
zaburzenia przystosowawcze z komponentną depresją (w odpowiedzi na stres psychospołeczny lub stratę bliskiej osoby)
zaburzenia dystymiczne (stałe negatywne spojrzenie na siebie świat,dlatego często określana jest jako „osobowość depresyjna”)
zespół depresyjny ( przygnębienie, zmęczenie, zaburzenia snu, brak chęci kontaktu z innymi, brak sensu życia, poczucie winy związane np. ze stratą bliskiej osoby sprzed lat -rozwód i rozpad małżeństwa)
Różnica między nimi zależy od intensywności i czasu trwania depresji.
Zespół depresyjny Kryteria diagnostyczne:
utrata przyjemności ze wszystkich lub prawie wszystkich codziennych zajęć i hobby (anhedonia)
zmiany wegetatywne lub fizyczne, np. utrata apetytu, znaczący spadek masy ciała lub jej przyrost, bezsenność lub nadmierna senność, utrata energii, zmęczenie, niepokój lub spowolnienie psychomotoryczne i znaczący spadek zainteresowań seksualnych
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)