Definicja Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony- opracowanie

Definicja Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony
Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony - dobrowolna współpraca państw członkowskich unii oraz innych podmiotów zainteresowanych i powiązanych z UE więziami instytucjonalnymi o charakterze międzyrządowym(II filar), gdzie elementy supranarodowe mają niewielki wpływ na tylko niektóre aspekty działań. EPBiO to nie wspólnotowa polityka, ale polityka łączona, uzgodniona pomiędzy rządami(polityka międzyrządowa).
Cele EPBiO - zapobieganie konfliktom(działania stabilizacyjne, głownie w Europie), zarządzanie konfliktami - stabilizacja poza elementem Europejskim (globalne funkcjonalność UE). Wszystkie 3 wymiary kryzysu:
Zapobieganie - projekty długoterminowe
Zarzadzanie kryzysem - w momencie wybuchu konfliktu najczęściej krótkoterminowe działania, cel - zapobieganie eskalacji. Rozwiązanie kryzysu - przywrócenie pokoju - działanie średnioterminowe
Wymiary:
Polityczny - integracja polityczna (budowa wspólnot bezpieczeństwa) i polityka rozszerzania - zapewnienie baz w regionie za pomocą specyficznych środków.
Zewnętrzny wymiar funkcjonalny - zawiera w sobie tradycyjne polityki: handel, pomoc, wspólna polityka zagraniczna i nowe: zarządzanie granicami, kryzysowe, cywilne i militarne - EPBiO. Geograficzny - UE koncentruje się na sąsiedztwie i na kandydatach do członkostwa, i stopniowo rozszerza swoja obecność na byłe kolonie (interesy i wiedza które państwa europejskie maja na temat tych terytoriów). Biurokratyczny - skomplikowana sieć instytucjonalna: UE i specyficzne instytucje WPBiO i instytucje tymczasowe, powołane na potrzeby konkretnej misji cywilnej czy wojskowej. ... zobacz całą notatkę