Decydowanie polityczne, Fazy procesu podejmowania decyzji politycznych

Fazy procesu podejmowania decyzji politycznych (w ujęciu empirycznym) na przykładach historycznych
W ujęciu empirycznym autorzy najpierw badają w jaki sposób były podejmowane decyzje polityczne w przeszłości, a następnie starają się uogólnić zebrany materiał.
A. B. Franklin - faza pierwsza - dzielił kartkę na 2 części, pisał na nich „pro” i „kontra” i dopisywał przez 3 dni różne argumenty. W fazie 2 ustalał przewagę, a przez następne 2 dni zastanawiał się nad tym czy czegoś nie pominął. W fazie 3 podejmował decyzję.
B) D. Rusk (politolog) - pisał, że typowy proces składał się z 4 faz: najpierw definiowano problem, potem badano fakty, dochodzono do decyzji i formułowano rekomendacje co do kierunku i sposobu działania. Błędy powstawały wtedy, gdy podstawą pracy decydenta były rekomendacje formułowane przez zwierzchników.
c) T. Sorensen: zgoda co do faktów, zgoda co do celów, precyzyjna definicja problemu, sformułowanie opcji, opracowanie listy konsekwencji przyjęcia każdej z opcji, dokonanie wyboru.
d) Włodzimierz Lenin - tu sprawy rozważano bez żadnego przygotowania i przemyślenia. Przed posiedzeniem nikt nie wiedział, czego będą dotyczyły obrady, a dyskusje były bardzo krótkie. Wstępny referat trwał kilka minut, przewodniczący wyczuwał „sedno” sprawy i pisał karteczki do członków grupy. Potem ostrym tonem podawał punkty decyzji.
e) Mao Zendong - po wylewie krwi do mózgu, przestał on mówić w sposób zrozumiały dla otoczenia. W fazie pierwszej dygnitarze przedstawiali problem, w fazie drugiej Mao mówił coś, czego nikt nie rozumiał, a w fazie trzeciej pielęgniarka i kochanka tłumaczyły treśc podjętych decyzji.
f) Ch. De Gaulle: faza rozmyślania - generał zbierał informacje, czasem się z kimś konsultował i rozmyślał; faza wytrwałości - nigdy nie podejmował decyzji oderwanych od siebie, cenił szczególnie zdolność uruchamiania przez decyzję nowych procesów politycznych; faza kształtowania zawartości decyzji - najważniejsze było odróżnianie tego co możliwe, od tego co rzeczywiste i istotne; faza waloryzacji - zajmował się upowszechnianiem treści decyzyjnych.
g) Wojciech Jaruzelski - podstawowym celem było eliminowanie „niefrasobliwego woluntaryzmu, stronniczego partykularyzmu i sufitowego widzimisię”, a więc racjonalizacja. W fazie pierwszej ustalano „stan rzeczy”, w fazie drugiej rozważano istniejące uwarunkowania i możliwe reperkusje decyzji, w trzeciej szukano zrozumienia i poparcia dla projektu ze strony zainteresowanych grup, w czwartej tworzono plan realizacji decyzji, a w piątej decydowano o kadrowym doborze wykonawców
h) Winston Churchill opisał proces podejmowania decyzji podczas konferencji WIELKIEJ TRÓJKI w Moskwie w 1944 roku. Zaproponował powojenny procentowy podział wpływów. Napisał swoją propozycję na kartce i podał ją Stalinowi. Ten po chwili postawił wielką fajkę i oddał tą kartkę. Decyzje podjęto w kilka sekund, bez dyskusji, bez analiz. Oczywiście wszystkie strony miały kilka lat na przygotowanie się do jej podjęcia.
... zobacz całą notatkę