CNOTA UCZCIWOŚCI. Uczciwość należy do najbardziej podstawowych i powszechnie obiegowych wartości w etyce biznesu, odnoszących się do całej jego przestrzeni, do jego działalności we wszystkich dziedzinach, do wszystkich wystę¬pujących w nich relacji. Ale należy także do zasad najczęściej łamanych. Jest to cnota - wartość, zasada - elementarną i uniwersalna. Odnosi się do całości ludzkiego życia. Jest znana i uznawana we wszystkich formacjach moral¬nych i systemach etycznych. Jest wartością złożoną - obejmującą także inne wartości, jak prawdomówność, słowność, prawość, solidność, sprawiedliwość, nieprzekupność. Jest utożsamiana z nimi, lub traktowana zamiennie. Generalnie przez uczciwość rozumie się cechę moralną, której istotą jest ścisłe przestrzeganie norm moralnych określających wsp󳬿ycie ludzi oraz stosunek jednostki do samej siebie. Rozróżnia się uczciwość dyspozycyjną, jako trwałą cechę charakterologiczną, oraz sytuacyjną, dotyczącą konkretnego zachowania się w danej sytuacji. ("Kłamać w dostatkach większym jest występkiem, nie tracić prawdę, gdy potrzeba narusza" - W. Szekspir). Zawsze koniecznym warunkiem uczciwości jest we¬wnętrzne przeświadczenie o potrzebie i wartości określonego postępowania. "Bądź takim, abyś nie musiał czerwienić się sam przed sobą" (W. Hugo). Hone¬sty is't the best policy - uczciwość jest najlepszym sposobem postępowania ¬mówi angielskie porzekadło. Czynnikiem takiego postępowania jest poczucie winy - zdolność odczuwania wstydu w przypadku sprzeniewierzania się zasa¬dzie uczciwości. Uczciwość jest niezbędna w każdym działaniu ludzkim, zwłaszcza wówczas, gdy jego bezpośrednim przedmiotem - adresatem - jest człowiek. Mówimy o uczci¬wym człowieku w ogóle - ale także o uczciwym przedstawicielu określonego zawo¬du i działania - np. polityku, pracowniku, rzemieślniku. Uczciwość jest warunkiem dotrzymywania umów, podjętych zobowiązań. Mówi się o uczciwej polityce, uczci¬wej grze, uczciwych zawodach, np. sportowych, uczciwej konkurencji. Tradycyjnie pojęcie uczciwości odnoszono do wytwórczości, handlu, usług. Mówiono zatem, np. o uczciwości- lub nieuczciwości - kupieckiej, rzemieślniczej, przedsiębiorców, a także przedstawicieli tzw. wolnych zawodów - pracowników nauki, wymiaru sprawiedliwości, dziennikarzy, lekarzy. Zaprzeczeniem uczciwości we wszystkich przypadkach jest oszustwo, krętac¬two, matactwo, niedotrzymywanie zobowiązań -- wszelkiego rodzaju fałszerstwa, kłamstwa, świadome wprowadzanie w błąd na niekorzyść drugiej strony. W handlu np. typowe są oszustwa na miarze, wadze i cenie, na jakości towarów podobnie w usługach, m.in. turystycznych - ukrywanie wad towarów (np. terminu przydatności) i usług. W tzw. etyce finansowej częste są oszustwa podatkowe, opóźnianie rozliczeń i płatności oraz wynagrodzeń, ukrywanie obrotów, fałszowanie faktur (oszustwa cel¬ne), wyłudzanie odszkodowań lub kredytów, celowe bankructwa, sztuczne przepisy¬wanie majątku na podstawione osoby lub firmy.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)