Budowa anatomiczna i położenie tarczycy - omówienie

Tarczyca (łac. glandula thyroidea)
Budowa anatomiczna i położenie - Nieparzysty gruczoł wydzielania wewnętrznego umiejscowiony u ssaków w przednio-dolnej części szyi. Zbudowany jest z dwóch płatów bocznych połączonych wąską cieśnią (węziną). Czasami występuje także trzeci płat - piramidowy.
Boczne płaty tarczycy sięgają:
ku górze - do połowy wysokości chrząstki tarczowatej krtani,
ku dołowi - piąta chrząstka tchawicy,
bocznie - pęczek naczyniowo-nerwowy szyi,
ku tyłowi - powięź przedkręgowa.
Węzina tarczycy (łac. isthmus glandulae thyroideae) łączy ze sobą oba płaty boczne. Zlokalizowana jest ona na przedniej ścianie górnego odcinka tchawicy. Niekiedy (w przypadku wola) węzina może zachodzić na przednią ścianę krtani. Płaty boczne są przykryte przez mięśnie podgnykowe. Niestały płat piramidowy ciągnie się w górę od cieśni i może sięgać wyżej niż płaty boczne. Częściej położony nieco po lewej stronie niż pośrodkowo. Jest on pozostałością dolnego odcinka przewodu tarczowo-językowego, z którego rozwija się ten gruczoł.
Tarczyca należy do dużych gruczołów człowieka, ważąc od 30 do 60 g. Może się powiększać w trakcie ciąży. Jej wielkość zmienia się także w zależności od cyklu miesiączkowego. Przez 1 g tkanki tarczycowej przepływa w ciągu 1 min. około 5 l krwi
Gruczoł ten produkuje hormony trijodotyroninę/trójjodotyroninę (T3), tyroksynę (T4) oraz kalcytoninę, wpływając na metabolizm i gospodarkę wapniowo-fosforową organizmu.
... zobacz całą notatkę