To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Broń jądrowa jako instrument politycznego oddziaływania. W czasach zimnej wojny wszelkie sprawy dotyczące bezpieczeństwa nuklearnego zdominowane były przez dwa rywalizujące ze sobą supermocarstwa, co zapewniało światu względną stabilność (równowaga strachu). Natomiast obecnie okazuje się, że obok budowania symetrycznych relacji między mocarstwami nuklearnymi, należy również zająć się relacjami z nowopowstałymi podmiotami nuklearnymi (również niepaństwowymi), które albo taką broń już posiadają albo starają się ją zbudować. Jest to czynnik destabilizujący politykę nuklearną. O ile w zimnowojennym świecie broń nuklearna była formą ostateczną, o tyle dla nowych podmiotów jest to broń szansy - forma szantażu wobec silniejszego przeciwnika.
Początkowe funkcje posiadania broni jądrowej :
Wygrywanie wojen początkowo rola broni atomowej wiązała się głównie z możliwością prowadzenia i wygrywania wojen; jej użycie lub często groźba jej użycia ostatecznie przesądzały wynik konfliktu.
Funkcja odstraszająca państwa włączają ją do swoich arsenałów, aby uzyskać zdolność odstraszania innych państw dysponujących tą bronią (równorzędność stosunków) lub państw jej nie posiadających (ochrona przed agresją z ich strony).
Prestiż posiadanie najnowocześniejszej odmiany broni, świadczy o zaawansowaniu technologicznym państwa
Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej wszedł w życie 5 marca 1970 r. na 25 lat, a w 1995 r. jego obowiązywanie zostało przedłużone na czas nieokreślony. Został ratyfikowany do tej pory przez 190 państw, co czyni go jednym z najbardziej uniwersalnych instrumentów prawa międzynarodowego. System tego traktatu opiera się na: 1) międzynarodowej kontroli zakazu rozprzestrzeniania broni jądrowej 2) nuklearnym rozbrojeniu 3) współpracy w pokojowym wykorzystywaniu energii atomowej. Układ dzieli strony traktatu na dwie kategorie: państwa dysponujące bronią jądrową, czyli te które posiadały i testowały broń jądrową przed 1967 r. (USA, Rosja, Wielka Brytania, Francja i Chiny) na podstawie Układu mocarstwa nuklearne zobowiązują się do nieprzekazywania komukolwiek broni jądrowej, do kontroli nad tą bronią oraz do nieokazywania pomocy, niezachęcania innych państw do wejścia w jej posiadanie
państwa, które nie dysponują taką bronią Układ kreuje zobowiązanie do nie przyjmowania broni jądrowej ani kontroli na nią oraz do nie produkowania i nie uzyskiwania inną drogą tej broni, ani do przyjmowania pomocy w tym zakresie.
Dzięki podpisaniu tego układu udało się stworzyć pewien ład nuklearny na świecie. Ograniczono liczbę członków światowego klubu atomowego, a państwa nie posiadające broni jądrowej (oprócz Indii, Pakistanu i Izraela) wyrzekły się planów jej budowy, aby zapobiec regionalnym wyścigom zbrojeń. Dodatkowo zapowiedziano rozbrojenia jądrowe oraz zapewnienie wolnego dostępu do korzystania z energii atomowej w celach pokojowych.
(…)
… ze sobą w tym zakresie to grozi im obopólna zagłada. Dlatego fundamentalną funkcją posiadania broni jest właśnie odstraszanie innych państw przed atakiem z użyciem broni jądrowej w stosunku do mocarstwa nuklearnego lub jego sojusznika.
Element stabilizacyjny Wiąże się z doktryną odstraszania. Perspektywa użycia broni jądrowej wpływa na podejmowanie decyzji politycznych przez państwa, dlatego samo istnienie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)