To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Beton
Beton. Do wykonania budowli podziemnych używane są betony o bardzo wysokich klasach przygotowanych na bazie wysokiej jakości cementów i kruszyw. Najczęściej wykorzystuje się cementy glinowe lub hutnicze, które odznaczają się zwiększoną odpornością na agresywne środowisko wodne, a także wykazują przyspieszony proces wiązania, co czyni je odpowiednim materiałem na potrzeby budownictwa podziemnego. Jako kruszywa używa się tłucznia lub klińca bazaltowego również spełniającego wymagania nośności i odporności konstrukcji podziemnych. Monolityczna, dobrze zagęszczona konstrukcja betonowa jest stosunkowo mało wodoprzepuszczalna tym bardziej, gdy jest wykonana w postaci sklepienia o obrysie linii ciśnień i poddana jest bardzo dużym naprężeniem ściskającym, wynikającym z ciśnienia górotworu. Wykonanie obudowy betonowej można w pełni zmechanizować, co spowodowało, że beton zdecydowanie wyparł kamień i cegłę z zastosowania w masywnych konstrukcjach podziemnych.
Najistotniejszą wadą betonu jest długi okres wiązania i dojrzewania do pełnej jego wytrzymałości. Jest to szczególnie niekorzystny czynnik w przypadku budowy obiektów metodami podziemnymi, kiedy ciśnienie górotworu obciąża obudowę już od momentu jej formowania w deskowaniach, zdjęcie szalowania zaś będzie możliwe dopiero po uzyskaniu przez beton pełnej stuprocentowej nośności. Wiele renomowanych firm poszukuje i podejmuje próby wdrażania bardziej efektownych technologii betonu. Są wprowadzane dodatki do cementu przyspieszającego jego wiązanie lub uszczelniające beton. Opracowuje się nowe technologie, np. prasowanie, próżniowanie, podgrzewanie betonu albo nowe jego rodzaje, jak plastobeton, fibrobeton itp.
Beton prasowany można łatwo zastosować w metodzie tarczowej, w której mamy io dyspozycji prasy hydrauliczne o bardzo dużym udźwigu. Podawana prawie sucha nieszanka betonowa może być dodatkowo poddana w szalunkach próżniowaniu i ogrzewaniu, a następnie ulega procesowi intensywnego prasowania, co znacznie przyspiesza narastanie nośności betonu, a także zwiększa w istotny sposób jego wodoszczelność. W technologii tej można wykorzystać również szybkosprawny cement ekspansywny, rozszerzający się w procesie wiązania, co dodatkowo może wpłynąć na uszczelnienie betonu czy skrócić czas jego dojrzewania, a nawet spowodować wstępne sprężenie ściskające.
Plastobeton jest nowym rodzajem betonu, w którym materiałem wiążącym kruszywo są żywice syntetyczne, Czas wiązania i twardnienia tego typu betonu można regulować dowolnie, przystosowując go do potrzeb technologicznych budowy. Wytrzymałość plastobetonu przekracza znacznie nośność betonu tradycyjnego. Jest on również o wiele bardziej wodonieprzepuszczatny. Niestety jego koszty są zbyt duże przy obecnych wysokich cenach żywic. Oprócz tego nie jest do końca rozpoznany czas starzenia się plastobetonu jako tworzywa pochodzenia częściowo organicznego. Z kolei fibrobeton - to beton klasyczny z domieszką włókien stalowych bądź z tworzyw sztucznych, np. szklanych. Ze względu na bardzo dużą wytrzymałość włókien na rozciąganie otrzymujemy materiał o zwiększonej wytrzymałości na ściskanie i rozciąganie. Fibrobeton staje się materiałem bardziej plastycznym o charakterystyce zbliżonej do stali zbrojeniowej. Jego zalety są wiec wyraźne, a powszechne wdrożenie będzie możliwe po obmżeniu kosztów włókna i udoskonaleniu technologii przygotowania betonu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)