Miasto to leży w północno- wschodniej części Niemiec, na Pojezierzu Brandenburskim, nad Hawelą i jej dopływem Szprewą. Początki Berlina wiążą się z zasiedleniem bagnistych terenów przy przeprawie przez Szprewę . Ok. 1230 roku istniejące tu osady Cölln i Berlin połączyły się a nowe osiedle otrzymało prawa miejskie.
. W okresie po rozpadzie Cesarstwa Rzymskiego nastąpił upadek miast . Wiele miast zostało całkowicie zniszczonych. Nowa sytuacja znalazła swoje odzwierciedlenie w przestrzennej strukturze miast. Nowy średniowieczny układ miast kształtował się w długim okresie. Miasta które powstawały w średniowieczu, często bazowały na pozostałościach miast rzymskich tworząc jednak nowe układy. Berlin podobnie jak inne miasta tego typu został przebudowany, stając się rezydencją brandenburskich margrabiów i elektorów. podstawą rozwoju osady miejskiej zlokalizowanej pod zamkiem była produkcja rzemieślnicza i handel. W XVII w. Berlin został rozbudowany o kilka przedmieść, a w 1701 podniesiony przez Fryderyka I do rangi stolicy. Ponadto w 1709 r zjednoczono miasta i gminy Berlin, Cölln, Friedrichswerder, Dorotheenstadt i Friedrichstadt w jedno miasto Berlin . Wkrótce powstały dalsze przedmieścia. We wcześniejszym średniowieczu dominował plan nieregularny, zbliżony do układu promienisto- koncentrycznego. Ulice zbiegały się w środku miasta, gdzie znajdował się nieregularny plac z głównym budynkiem, kościołem. Kształt miasta wyznaczany przez linię murów obronnych , mógł być różnorodny , najczęściej jednak zbliżony był do koła. W późniejszym okresie następowały kolejne zmiany : budowano place handlowe i siedziby władz miejskich-na rynku lokalizowano budynki takie jak: ratusz czy obiekty handlowe .
W XIX wieku następował rozwój przemysłu, przede , nadmierne zagęszczenie w centrum miasta powodowało że obszar miasta został ponownie rozszerzony i żywiołowo się rozwijał.
W latach 60. i 70. w Berlinie Zachodnim na ogromną skalę rozkwitło budownictwo socjalne, triumfy święciły proste betonowe formy. Także we wschodniej części miasta, na obrzeżach popadających w ruinę starych dzielnic, powstawały gigantyczne blokowiska Marzahn czy Hellersdorf, zresztą bliźniaczo podobne do zachodnioberlińskiego Märkisches Viertel.
Od zjednoczenia Niemiec w 1990 r. oblicze Berlina wyraźnie się zmieniło. Nowe budowle, kwartały i place powstały według planów renomowanych architektów i stały się wizytówkami miasta. Widać to szczególnie wokół Placu Poczdamskiego (Potsdamer Platz). Tutejsze wieżowce wyznaczają nowe centrum Berlina. Na historycznym planie ośmioboku powstaje od nowa sąsiadujący z nim Plac Lipski (Leipziger Platz). Plac Paryski (Pariser Platz) z odrestaurowaną Bramą Brandenburską jednoczy nowoczesną architekturę z tradycyjnymi stylami architektonicznymi. Zmiany w stolicy Niemiec w dalszym ciągu opisują nowe projekty architektoniczne, jak np. DomAquaree naprzeciw Berlińskiej Katedry, nowy Dworzec Główny Lehrter Bahnhof, Plac Aleksandra (Alexanderplatz) czy też Stadion Olimpijski.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)