To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kurt Baschwitz
` Czarownice. Dzieje Procesów o Czary '
Część II
`Od Procesów Kacerzy do Procesów Czarownic'
Cała historia miała rozpocząć się na południu Francji, w Prowansji. Od trzystu lat prześladowano tu kacerzy (heretyków). W trakcie nieustających procesów wymierzonych przeciwko owym odstępcom od kościoła rzymskokatolickiego, prześladowcy stworzyli mit o groźnej sekcie czarowniczej, której członkowie czcić mieli diabła i uprawiać czarną magię. W ten sposób procesy inkwizycyjne stały się pierwowzorem, który później przejęli prześladowcy czarownic. Ci z kolei przydali do tej obłędnej idei element zaciekłej nienawiści do kobiet. Niemniej prześladowcy heretyków podejrzewali zarówno mężczyzn jak i kobiety. Procesy czarownic wymierzone głównie w kobiety prowadziły sądy świeckie; sędziami byli i katolicy i protestanci. Baschwitz zamierza zrekonstruować sytuację panującą w Prowansji (pod względem kulturalnym wzór dla Europy, także ojczyzna trubadurów) tamtych czasów i pokazać w jaki sposób tamtejsze prześladowania kacerzy przekształciły się w prześladowania czarownic. Cały cyrk rozpoczął się od krucjaty (1209-1229) przeciw albigensom (sekcie kacerskiej). Heretykami nazywano tych, którzy odstąpili od prawowitej wiary chrześcijańskiej. Później czarownictwo uznane zostało za przejaw herezji, a herezja zaś była zbrodnią, której dopuścić mogli się tylko ludzie ochrzczeni, toteż jako czarownice palono wyłącznie chrześcijanki. Żydów np. zamęczano, mordowano, wypędzano pod takim czy innym pretekstem, nigdy jednak nie wytaczano im procesów o czary.
Albigensi byli odmianą katarów. Od nich z kolei wywodzi się słowo kacerz. W pojęciu katarów świat doczesny był piekłem, wiec ich nauka przypominała naukę manichejczyków. Niezdrowe stosunki panujące w kościele katolickim przysparzały sektom coraz większą liczbę zwolenników. Taki stan rzeczy wkurzył papieża Innocentego III (1198-1216). Innocenty III postanowił już na początku swego pontyfikatu rozprawić się z tą rzeszą heretyków. Przywódców sekt rozkazał spalić na stosie, a zwolenników wygnać z kraju. Wysiłki papieskie spełzły jednak na niczym. Za przyczynę krucjaty można uważać zamordowanie legata papieskiego. Papież dowiedziawszy się o zajściu, wydał bullę, w której obłożył klątwą hrabiego Tuluzy; polecił zakonowi cystersów, ogłosić ową krucjatę wymierzoną w albigensów prowansalskich. Na czele krucjaty stanęli Arnald Amalrich , opat klasztoru bernardynów w Citaux i hrabia Szymon z Montfort . Krzyżowcy zarzynali każdego, kto wpadł im w ręce. W sprawozdaniu dla papieża Arnald oszacował liczbę ofiar na 15 tysięcy. Wojna z albigensami obfitowała w nieopisane potworności. Czołową jej postacią i sprawcą najpotworniejszych okrucieństw był Szymon z Montfort. Do Rzymu napływały skargi na niego oraz innego dostojnika kościelnego - biskupa Tuluzy
(…)
… się z zaciekłym oporem. Papieże chcąc pomóc Inkwizycji wydawali liczne bulle przeciwko czarownicom (Aleksander VI, Juliusz II, Leon X). Nie przyniosło to porządnych rezultatów i Włochy jako całość w niewielkim stopniu zostały dotknięte plagą procesów czarownic.
`AGRIPPA JAKO OBROŃCA CZROWNIC'
W 1519 roku pewna rzekoma czarownica w mieście Metz pozyskała dzielnego obrońcę, który śmiało wszedł w szranki przeciw…
… : „Młot na czarownice” i „Mein Kampf”)„Młot...” dzieło inkwizytorów Krämera i Sprengera ukazał się w Niemczech w 1487 roku. Autorzy skarżyli się na przeszkody, jakie napotykają inkwizytorzy, i doradzali szybkie przeprowadzenie tego rodzaju procesów, aby nie dać przeciwnikom czasu na namysły, obiekcje i zastrzeżenia. Przejście od procesów kacerzy do procesów czarownic w XV wieku w zasadzie wiązało…
… w ten sposób, że argumenty dominikanina są heretyckie. Sąd zgodził się z wywodami Agrippy, a inkwizytor poniósł dotkliwą porażkę. Kiedy Agrippa wyjechał z miasta, Savini znów przystąpił do działania. Aresztowano kilka kobiet. W ich obronie stanął tym razem przyjaciel Agrippy Johannes Roger Brennon. Dzięki Brennonowi ludzie opamiętali się i zajęli wrogą postawę wobec inkwizytora. Oskarżone kobiety zwolniono z aresztu. Erazm…
…). W wyniku tej sytuacji na czwartym soborze lateraneńskim (1215r) postanowiono zaniechać propagowania krucjaty przeciw heretykom. Niemniej przywódcy kontynuowali wojnę. Kres jej położyła śmierć Szymona w 1218 roku w czasie oblężenia Tuluzy, kiedy kamień wyrzucony z katapulty zmiażdżył mu łeb. Bezpośrednim następstwem krucjaty przeciw albigensom było powołanie do życia inkwizycji jako instytucji stałej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)