Wykład V AZYL
Miejsca obdarzone prawem azylu chroniły przed krwawą zemstą, która do XIV w. była standardem (ale jeszcze w latach 30. XX w. vendetta była okolicznością łagodzącą wymiar kary na Korsyce i w płd. Włoszech). Były to tzw. „miejsca miru”, ale w praktyce nie zawsze go przestrzegano. Mir mógł być:
OSOBOWY - przy danej osobie było się nietykalnym, np. królu, biskupie, papieżu (ale np. Bonifacy VIII zastrzegł, że przy nim nie można z niego skorzystać), legacie, opacie klasztoru
RZECZOWY - związany zwykle z miejscem, np. świątynią (z Biblii, choć bywało z tym różnie, np. Mikołaj II Opawski pokłócił się z kuzynem Kazimierzem II, po czym otrzymał cynk, ze ten chce go zabić i próbował go prewencyjnie zadźgać. Nie udało mu się i uciekł do fary klasztornej w Nysie, ale siepacze Kazimierza wyciągnęli go stamtąd i odprowadzili pod sąd miejski, który skazał go na śmierć.), cmentarzem, czasem też drogą publiczną, królewską (Flandria, płn. Francja). Mirem objęta była też bursa studencka (czyli w XVII w. melina) - studenci Akademii Krakowskiej z Warszawy po zajęciach w soboty udawali się w okolice Suchej Beskidzkiej - Makowa Podhalańskiego i mordowali miejscową ludność.
MIESZANY - związany zarówno z narzędziem (miejscem) jak i osobą, np. chłop orzący pole był do końca orki nietykalny (św. Izydor gdy się modlił zostawiał woły i wtedy orał za niego anioł), dwór królewski, cesarski, biskupi (tj. miejsce gdzie aktualni przebywali)
W starożytności azyl najczęściej był w świątyni. W Grecji na górze ITOME przy świątyni Zeusa. W Rzymie każda świątynia miała miejsce azylu, a oprócz tego azyl zapewniały posągi i obrazy (np. cesarzy), Kapitol, sztandary legionów, dotknięcie posągu Marka Aureliusza. W Izraelu było 6 tzw. miast pokoju, ale zapewniały one azyl tylko w sprawach o zabójstwa przypadkowe lub w samoobronie. Dla chrześcijan miejscami takimi były ołtarze (ale św. Stanisław, Tomasz z Canterbury), ważne świątynie (ale w Ziemi Świętej Renald de Chatillon, zbesztany przez biskupa Betlejem ściągnął go ze mszy w Bazylice Narodzenia, przywiązał do wieży i oblał miodem, by kąsały go muchy, dopóki ten go nie przeprosi. Biskup przeprosił), a od synodu w Clermont także przydrożne krzyże. W Sudiebniku cara serbskiego Stefana Duszana mowa o prawie azylu na jego dworze. Soborne Ułożenie nadaje go dworowi patriarchy.
W Polsce dokument Władysława Łokietka z 1298 r. stwierdza azyl w siedzibie kupców lubeckich w Gdańsku. Prawem azylu były też chronione mieszkania sędziów i ławników. Jędrzej Kitowicz w „Opisie obyczajów za Augusta III” opisał bandę studentów zajmujących się rozbojami. Jeden z nich, aresztowany za zabójstwo i uwolniony przez kolegów ukrył się w klasztorze jezuitów, zapuścił brodę i udawał zakonnika. Uszedłby prawu, ale zaczął fałszować dokumenty i wpadł.
(…)
… związany z karami kompozycyjnymi. Pojawił się chyba w Szwecji w XIII w., ale istniał już wcześniej, np. Gall Anonim opisuje pielgrzymkę ekspiacyjną Bolesława Krzywoustego za zabójstwo Zbigniewa w 1112 (na Węgry albo pieszo na Święty Krzyż w Górach Świętokrzyskich).W Szwecji za kazirodztwo lub krewnobójstwo wysyłano do papieża po wybaczenie z glejtem i eskortą, widomym dowodem odbycia pielgrzymki miała…
… Jerozolimę 10-15 km od miasta, jest tam grób proroka Samuela
- Bazylika Bożego Grobu
- Góra Oliwna - Ogród Getsemani (za zdradę)
- Góra Wniebowstąpienia (Kościół Zaśnięcia NMP)
- kościół św. Szczepana (za niesprawiedliwe wyroki)
- Wieczernik
- Dolina Jozafata
- Betlejem (za sprawą Franciszkanów)
- Grota Mleczna (gdzie miał się narodzić Jezus) - matki za dzieciobójstwo
- Nazaret (kościół Zwiastowania, kościół św. Rodziny, kościół św. Józefa)
- góra Tabor (nawiązanie do przemienienia Jezusa i osobowości)
- Enkarim - miejsce narodzin Jana Chrzciciela, cel pokuty dla Joannitów
- do Jerozolimy - templariusze za homoseksualizm, potem ciężkie więzienie w Atlin (Castel Peregrinorum)
Pielgrzymki miały charakter oczyszczający, a pielgrzymi karni mieli bronić innych pielgrzymów. W 1118 utworzono zakon templariuszy.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)