Apulejusz, „Amor i Psyche” *** W nieznanej z nazwy krainie żyli sobie król i królowa. Posiadali oni trzy córki, jednakże jedna, najmłodsza, przewyższała urodą wszystkich mieszkańców krainy. Po sąsiednich lądach rozniosły się wieści, że jest ona samą boginią Wenerą lub chociaż kobietą o porównywalnej z Wenus urodą. Ludzie przestali odwiedzać święte miejsca związane z boginią miłości, a w zamian udawali się do krainy, w której żyła prześliczna Psyche. Zastana sytuacja wzbudziła w Wenerze ogromny gniew; bogini postanawia zemścić się na młodej piękności. Wzywa więc swego syna - Amora i nakazuje mu, by sprawił, aby Psyche zakochała się w jakimś potworze, w najbrzydszym osobniku na ziemi, poczym całuje czule swego syna i odchodzi w drogę do Okeanosa w towarzystwie licznej służby.
Tymczasem Psyche cierpi z samotności… Wszyscy ja podziwiają, ale nie traktują jej jak człowieka, lecz jak posąg. Jej siostry już dawno znalazły sobie mężów; ona natomiast ma przeczucie, że to nie stanie się nigdy.
W tym samym czasie ojciec Psyche udał się do wyroczni. Ta nakazała starcowi wziąć córkę i odprowadzić ją na wzgórze, a następnie tam ją pozostawić. Wyrocznia wskazała także, że mężem Psyche nie będzie człowiek, ale istota, której działania boją się nawet bogowie. Po powrocie króla do krainy ogłoszona zostaje żałoba narodowa. Po upływie kilku dni Psyche zostaje odprowadzona na wzgórze (atmosfera jest pogrzebowa, mimo że wszyscy wiedzą, ze stamtąd Psyche ma być zabrana przez swego małżonka.)
***
Psyche budzi się w cieniu na jakiejś nieznanej polanie (potem dowiadujemy się, że przeniósł ją tam Zefir, służący Kupido). W samym centrum gaju zauważa pałac cały w złocie, srebrze i drogocennych kamieniach. Powoli wchodzi do kolejnych sal… Jest zaskoczona tym wszechstronnym przesytem jaki panuje na dworze. W pewnym momencie przemawia do niej jakiś głos, który proponuje jej odpoczynek a następnie kąpiel; Psyche nikogo jednak nie widzi. Wieczorem, po wystawnej uczcie Psyche kładzie się spać… W środku nocy budzi ją jakiś głos; okazuje się, że to małżonek Psyche przyszedł spełnić swój małżeński obowiązek. Przed świtem mężczyzna znika. Pewnego razu, kiedy mąż przyszedł w nocy do Psyche, ostrzegł ją przed siostrami, które będą starały się nakłonić kobietę, aby podstępem sprawdzała jak wygląda jej wybranek. W przepadku, gdyby Psyche uległa namowom, zgubiłaby siebie i ukochanego.
Mniej więcej w tym samym czasie siostry kobiety docierają na szczyt i tam opłakują stratę Psyche. Ponieważ ich lament dociera w dolinę, Psyche wysyła (za zgodą męża) Zefira po swoje siostry.
Podczas spotkania w siostrach budzi się zawiść. Jedna z nich pyta Psyche, kto jest jej mężem. Psyche zmyśla historię o pewnym pięknym młodzieńcu, który dużo poluje… Potem obdarowuje siostry kosztownościami i odsyła je na wzgórze.
(…)
… także do Wenery. Kiedy ta dowiaduje się, że Amor zakochał się w jej największej rywalce, wpada w szał. Krzyczy na swego syna, który wcześniej przybył do niej, by leczyć rany sercowe i oparzenia. Wenus wymyśla plan zemsty.
***
Psyche chodzi po różnych krainach i poszukuje małżonka. Dochodzi do królestwa Ceres (bogini matki-karmicielki). Ceres inf. ją o tym, że Wenera poszukuje Psyche i chce ją skazać na okrutne…
… po wszystkich krainach i rozgłasza, iż ten, który schwyta Psyche otrzyma 7 pocałunków od samej bogini piękności. Psyche idzie do Wenus. W pewnym momencie drogę zastępuje jej Nawyczka. Ta chwyta ją za włosy i wlecze do swej królowej. Wenera widzi swą rywalkę i jest wniebowzięta.
Wymyśla jej kolejno kilka karkołomnych zadań:
Psyche ma posegregować różne rodzaje zboża i maku. Czas wykonania: jeden wieczór.
Wykonanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)