Apostolat (urząd apostolski)
Jezus powołał apostołów ( apostolo - z grec. posłany) w liczbie12. Powołał ich na początku swojej publicznej działalności. Przez czas pobytu ziemskiego przygotował apostołów do pełnienia misji, jaka będą pełnić po Jego odejściu. Jezus udzielił im władzy (uprawnienia) oraz nałożył obowiązki: nauczania, uświęcania, pasterzowania. Przez władzę, czyli pewne uprawnienia apostołowie mają uprawnienia do sprawowania rzeczy świętych. Pseudo Dionizy Areopagita użył terminu hierarchia w odniesieniu do władzy przekazywanej przez kolegium apostołów. Termin wywodzi się z j. greckiego heros arche - święta władza. Obecnie termin ten jest inaczej rozumiany jako pewna gradacja np. hierarchia wartości, stopni wojskowych. Pierwotnie jednak oznacza świętą władzę. Termin święty można rozumieć w sposób: ontyczny - odnosi się tylko do Boga jako doskonałości bez braków moralny - ktoś, kto się odznacza świętością, doskonałością cnót funkcjonalny - można odnieść do osób, funkcji czy procesów mających kontakt z sacrum, łaską, uświęceniem; ukierunkowane na pośredniczenie w rzeczach świętych
Właśnie władzę świętą należy rozumieć w sensie funkcjonalnym tak samo bp Rzymu - Ojciec Święty. Kościół można rozumieć w trzech płaszczyznach świętości; we sensie ontycznym (obecność Boga), moralnej (świętość moralna człowieczeństwa Jezusa Chrystusa, oraz licznych świętych) oraz funkcjonalnej. Mt 18,18 - „Zaprawdę powiadam wam: cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążecie na ziemi będzie rozwiązane w niebie”. Władza wiązania i rozwiązywania nakłada pewne obowiązki lub zwalnia od nich. Jest to władza podparta sankcją nadprzyrodzoną. Jest to władza dotycząca rzecz świętych. Nadanie władzy odbywa się w momencie Wniebowstąpienia Jezusa. Jest to tzw. wielki nakaz misyjny. Mamy to nadanie władzy Mt 28, 18-20. Nadanie władzy odbywa się w sposób zwyczajny. Jezus poleca uczniom, aby nauczali wszystkich. Poleca także, aby chrzcili. Chrzest ma być narzędziem uświęcenia. Jest to, więc nakaz uświęcania. Dalej Jezus wymaga zachowywania nauki, pewnych postaw. Stąd w teologii mówi się o trzech obowiązkach uczniów na wzór Chrystusa: nauczania, uświęcania i pasterzowania. Ma to związek z potrójną funkcją Jezusa : prorocką (nauczanie), kapłańską (uświęcania) oraz królewska (pasterzowania). W ST właśnie przez namaszczenie olejami spełniają się te trzy funkcje: proroka, kapłana, króla. Każdy poprzez chrzest uczestniczy w tej misji Chrystusa, ale w inny sposób.
Powinno się mówić kapłaństwo powszechne czy wspólne?
Tłumaczenie łacińskie precyzyjnie oznacza kapłaństwo wspólne , a nie powszechne. Dlatego powinniśmy używać terminu kapłaństwa wspólnego, w który każdy z nas przez chrzest uczestniczy (przez wszczepienie w kapłaństwo Chrystusa). Oczywiście należy odróżnić kapłaństwo wspólne od sakramentalnego zwany kapłaństwem święceń. Kapłaństwo święceń nazywane jest kapłaństwem służebnym. Nie jest to różnica ilościowa, lecz jakościowa. Jest to zupełnie inny rodzaj kapłaństwa - tamten na mocy chrztu, a ten na mocy święceń. Nakaz misyjny zapewnia o obecności Chrystusa aż do końca świata, czasów. Inni ewangeliści podobnie przekazują owy nakaz misyjny. Św. Łukasz dodaje, że uczniowie maja być świadkami. Dz opisują nauczanie Kościoła przez apostołów pomimo sprzeciwów i trudności. Św. Piotr naucza mimo tego ze zabronił mu tego Sanhedryn. Apostołowie również pełnia funkcję uświęcania: udzielają chrztu, gromadzą ludzi na łamaniu chleba. Władza pas
(…)
… się w sposób bezpośredni bez zwracania się do innych władz np. biskupa, opata, przełożonego.
Władza biskupia - władza związana z pełnieniem urzędu biskupa Rzymu.
Kolegialność władzy w Kościele
Także kolegium biskupów posiada władzę najwyższą w Kościele. Piotr był członkiem kolegium apostolskiego, którego kontynuatorem jest kolegium biskupów. Każdy biskup w danym mieście (diecezji) ma najwyższą władzę w tym miejscu. Natomiast wszyscy biskupi, kiedy zgromadzeni są na soborze to posiadają zakres władzy równej papieżowi. Sobór zawsze jest zwoływany w łączności z papieżem. Kwestiami związanymi z posługą biskupów zajął się Sobór Watykański II. Włączenie do kolegium biskupów następuje poprzez:
Konsekrację biskupią.
Przez trwanie we wspólnocie z głową i członkami kolegium biskupiego.
Od samego początku Kościoła jasny był charakter omawianego zagadnienia. Z jednej strony konieczności chrztu i Kościoła do zbawienia i z drugiej strony powszechna wola zbawcza Boga. Wyraziło się to w postaci określeni w Kościele: Extra ecclesiam Nulla salus (Cyprian z Kartaginy)
Dlatego możliwe było uznanie pragnienia chrztu bądź nieświadomości niezawinionej. Zagadnienie to zostało omówione na Soborze Watykańskim II. Kościół jest określony mianem…
… na Soborze Watykańskim I w dokumencie Pastor aeternum w roku 1870. Zbiór dokumentów Kościoła - Dentziger - tłum. polskie Breviarium fidei. Kościół wydając dokument zawsze wydaje dwie części: pierwszą pozytywną (opis zagadnienia, potwierdzenie) oraz negatywną (tzw. kanon). Część negatywna jest streszczeniem części pozytywnej. Sobór Watykański II miał cel pastoralny, a nie doktrynalny (nie ogłosił żadnego…
… archeologiczne dostarczają nam wiele informacji. Odkryto, że bazylika św. Piotra i Pawła została zbudowana na cmentarzu pogańskim, gdzie znaleziono grup św. Piotra z napisem „ Tu leży Piotr”. Autorytet papieża jest uwydatniony w sporze w Koryncie, gdzie głos zabrał Klemens ówczesny papież, mimo że żył jeszcze św. Jan apostoł. Już wtedy uważano głos papieża za rozstrzygający i ostateczny. Kolejny spór dotyczył świętowania Wielkanocy. Ostatecznie głos zabrał w tej sprawie papież Wiktor I, który powiedział, że jeżeli, ktoś nie posłucha jego zarządzenia, które jest zarządzeniem całego Kościoła zostanie wykluczony. Kolejny spór dotyczył chrztu heretyków. Zastawiania się nad ważnością tych chrztów i czy trzeba jeszcze raz chrzcić. Papież Stefan I zalecił, że nie trzeba chrzcić tylko nałożyć pokutę i przyjąć do Kościoła…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)