Antropologia ciała 15.01.2013
Debra L. Gimlin - The Hair Salon
Badania w Salonie fryzjerskim Pamela w Los Angeles na Long Island, mające na celu zbadać „ideologię piękna” oraz relacje zachodzące między klientkami a pracownicami zakładu - jak kształtują się standardy piękna i kto je komu narzuca?
„Fryzjerka wie lepiej”. Rola fryzjerek i stylistek w kreowaniu wizerunku klientek. Założenie autorki, że mimo stereotypowo narzuconej i krytykowanej roli fryzjerki jako kształtującej i podtrzymującej u klientek destrukcyjne ideały piękna, salony fryzjersko-kosmetyczne w codziennym życiu, nie przenoszą aż tak niszczącej ideologii na kobiety, jak ogólnie się zakłada. Klientki w zakładzie Pamela, świadomie rezygnują z podążania za ideałami piękna, nie dlatego, że je całkowicie odrzucają, lecz ponieważ identyfikują się z normami innej grupy społecznej. Komponent emocjonalny pracy stylistek, użycie wiedzy fryzjerskiej do spełnienia „życzeń” klientek. Ważna jest emocjonalna relacja między pracownicami a klientkami. Pracownice przyjmują tu poniekąd rolę podrzędną w relacji fryzjerka-klientka, jednak starają się negocjować swoją pozycję poprzez użycie swojej specjalistycznej wiedzy i profesjonalnych umiejętności, stawiającej je w pozycji wyższej od klientek, a z pewnością wyróżniających je. Badania i metody
Badania przeprowadzono w ciągu jednego roku i trwały 2 tys godzin, przeprowadzone zostały wywiady z właścicielami, obsługą i 20 klientkami. W trakcie badań zaobserwowane zostały relacje między fryzjerkami i klientkami oraz relacje fryzjerek miedzy sobą. W czasie badań nagrywane były rozmowy oraz przeprowadzane były indywidualne wywiady. Badaczka zadawała pytania dotyczące otoczenia i stylu życia (zatrudnienie, edukacja wiek, stan cywilny itp.), stylu uczesania. Wśród klientek przeważały kobiety białe, w wieku między 21 a 61 lat, większość pracujących w profesjonalnych zawodach i w większości zamężne, posiadające jedno dziecko;
Klientki to kobiety z klasy średniej lub średniej wyższej, a fryzjerki wywodzą się z klasy pracowniczej lub klasy średniej niższej.
Fryzjerki używają swojej profesji do zmniejszenia dystansu społecznego pomiędzy nimi, a swoimi klientkami. Fryzjerki/ stylistki:
Wygląd: Część skończyła wyższą szkołę, część szkołę zawodową, Alice chodziła do college' u, większość jest zamężna (w większości mężowie to pracownicy fizyczni) i jedno dziecko, mają od 24 do 46 lat, wszystkie się malują, noszą modne ubrania i dbają o swoje fryzury;
Poprzez swoją profesję tworzą osobną grupę społeczną oraz własną tożsamość „fryzjerek”. Alice - 26, mężatka, studiowała 2 lata na lokalnym uniwersytecie, ma blond włosy do ramion, całe życie mieszkała na Long Island, wygląda „jak nauczycielka”, sposobem uczesania i ubierania nie pasuje do stereotypowego wyglądu kobiet klasy średniej i fryzjerek.
(…)
…, powierniczki oraz terapeutki. Ponadto pozycjonują siebie jako ekspertki w sprawie wyglądu oraz „ideologii piękna”, co czyni je stojącymi wyżej w hierarchii wiedzy. Fryzjerki twierdzą, że istnieje piękno absolutne - niezależne od statusu społecznego, w odpowiedzi na to klienci twierdzą, że oni mają wiedzę (której nie mają fryzjerzy) o standardzie piękna w obrębie ich pozycji społecznej - inne znaczenie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)