Są to takie terminy jak: mięśnie, skurcz mięśnia, tlenowy dług. Ponadto omawia pojęcia takie jak: ucho, oraz choroby ucha, oko, skóra, smak, smakowe kubki, język, a także węch.
MIĘŚNIE, fizjol. narządy kurczliwe zwierząt i człowieka, utworzone z tkanki mięśniowej; rozróżnia się mięśnie szkieletowe wchodzące w skład narządu ruchu, mięśnie tworzące ściany narządów wewn. i naczyń krwionośnych oraz mięsień sercowy (serce). W obrębie mięśnia szkieletowego wyodrębnia się część aktywną (kurczliwą), czyli brzusiec oraz część nieaktywną, czyli ścięgna; brzusiec jest zbud. z komórek mięśniowych (zw. włóknami) wykazujących w obrazie mikroskopowym poprzeczne prążkowanie. Do komórek mięśniowych dochodzą włókna nerwów ruchowych i doprowadzają impulsy nerwowe pobudzające je do skurczu; skurcz mięśnia szkieletowego zależy od woli człowieka. W brzuścu znajdują się także wrzeciona mięśniowe zawierające receptory wrażliwe na rozciąganie mięśni; ich pobudzenie jest niezbędne do napięcia mięśniowego. Większość mięśni szkieletowych za pośrednictwem ścięgien jest przyczepiona do kości, przez co skurcz mięśni powoduje przemieszczenie się części szkieletu względem siebie, a tym samym ruch. Ścięgna niektórych mięśni (np. mimicznych twarzy) są przyczepione do skóry; nieliczne mięśnie, gł. zwieracze, np. okrężny oka, okrężny ust nie mają ścięgien. Mięśnie tworzą grupy agonistów wykonujących tę samą czynność, np. grupa zginaczy; mięśnie wykonujące przeciwstawną czynność, np. zginanie i prostowanie kończyny, nazywamy antagonistami; do sprawnego wykonania każdego ruchu konieczne jest współdziałanie mięśni agonistów i antagonistów. Rodzaj pracy wykonywanej przez dany mięsień zależy od rodzaju tworzących go komórek (włókien) mięśniowych: włókna białe są zdolne do szybkiego i silnego kurczenia się oraz do pracy ze znacznym długiem tlenowym, natomiast włókna czerwone (o dużej zawartości mioglobiny) są zdolne do długotrwałej pracy przy pełnym zaopatrzeniu w tlen. Włókna białe przeważają w mięśniach zaangażowanych w wykonywaniu krótkotrwałych lecz intensywnych wysiłków fiz., np. w skokach i biegach krótkodystansowych, czerwone — w mięśniach wykonujących długotrwałą ciągłą pracę, np. podczas stania, biegów długodystansowych. Mięśnie wchodzące w skład ściany narządów wewn. i naczyń krwionośnych nie wykazują w obrazie mikroskopowym poprzecznego prążkowania, stąd zaliczane są do mięśni gładkich; ich skurcz, niezależny od woli człowieka, jest sterowany przez autonomiczny układ nerwowy; od tego skurczu zależy m.in. tętnicze ciśnienie krwi, opróżnianie pęcherza moczowego i ruchy robaczkowe, np. przewodu pokarmowego (perystaltyka). Najczęstszymi przyczynami chorób mięśni są zaburzenia czynnościowe i zniekształcenia mięśni wywołane zmianami w ośrodkowym (mózg i rdzeń kręgowy) i obwodowym układzie nerwowym; zależnie od przebiegu i objawów są to porażenie i niedowłady kurczowe (spastyczne) lub wiotkie; mogą obejmować jeden mięsień, grupy mięśni, kończyny, połowę ciała; powodują obniżenie lub całkowitą utratę zdolności ruchowej mięśni; zanik mięśni często jest następstwem uszkodzeń unerwienia lub niedoczynności mięśni (np. przy długotrwałym unieruchomieniu czy niedowładzie); niektóre choroby mięśni są uwarunkowane genetycznie, związane są bądź z zaburzeniami metabolizmu mięśniowego (miopatie), bądź z uszkodzeniami jednostki ruchowej (np. dystrofia mięśniowa postępująca, miotonia); rzadziej występujące choroby mięśni to miastenia czy zapalenie wielomięśniowe (choroby autoimmunologic
(…)
… fosfokreatyny; 2) przekształcenie glukozy (powstałej z rozpadu glikogenu mięśniowego) w kwas pirogronowy i powstanie z niego kwasu mlekowego, oba te procesy przebiegają beztlenowo; 3) spalanie glukozy i wolnych kwasów tłuszczowych z wykorzystaniem tlenu. Przy intensywnym wysiłku procesy te nie pokrywają zapotrzebowania mięśni na energię, wówczas organizm czasowo korzysta z procesów beztlenowych, a po zakończeniu wysiłku restytuuje naruszone rezerwy energ. zwiększonym pobieraniem tlenu; część tego tlenu zostaje zużyta na odtworzenie fosfokreatyny, część na przekształcenie kwasu mlekowego w glukozę, która zostaje zmagazynowana w wątrobie. UCHO, narząd statyczno-słuchowy, narząd przedsionkowo-ślimakowy, narząd zmysłowy kręgowców stanowiący siedlisko zmysłu równowagi i zmysłu słuchu; część słuchowa ucha…
… tułowia i kończyn, lub pnia mózgu — dla mięśni obszaru głowy i docierające za pośrednictwem nerwów ruchowych do synapsy nerwowo-mięśniowej (zw. płytką ruchową); powodują one uwolnienie w synapsie przekaźnika — acetylocholiny, która otwiera kanały sodowe (kanały jonowe) w błonie komórki mięśniowej, co prowadzi do depolaryzacji błony i powstania potencjału czynnościowego. Jednym ze skutków działania…
… w oddychaniu, termoregulacji, wydalaniu (pot), gospodarce wodnej oraz wytwarzaniu ciał obronnych w organizmie; receptory (dotyku, ciepła, zimna, bólu) występujące w skórze dostarczają informacji o otoczeniu. Zewnętrzną warstwę tworzy naskórek (podlegający nieustannej odnowie, wskutek czynności najgłębiej leżącej warstwy rozrodczej) oraz jego wytwory, jak: włosy, pióra, łuski. Pod naskórkiem leży skóra…
…. Bodźce zapachowe mają znaczenie informujące, służą np. do oznaczania terytorium, odnajdywania pokarmu (stonka ziemniaczana wybiera rośliny wydzielające woń aldehydu octowego). Bodźce zaliczane do atraktantów wywierają działanie przyciągające (wabiące), m.in. feromony, pozwalające zwierzętom odnaleźć osobniki płci przeciwnej lub ułatwiające więź między matką a potomstwem. Bodźce typu repelentów działają…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)