Aksjologiczne antynomie dziennikarstwa w systemach aksjologicznych-opracowanie

Aksjologiczne antynomie dziennikarstwa w systemach aksjologicznych
Antynomie to pojęcia o wartościach przeciwnych, sprzecznych.
Aksjologia - nauka o wartościach, o tym, co jest dobre. Wyróżnia się trzy szkoły:
1. Deontologia (istotą dobra jest wykonywanie rozkazów)
Deontonomizm w dziennikarstwie określany jest jako naddyspozycyjny, tzn. taki który wiąże się z hierarchią w pracy dziennikarskiej i relacjami pomiędzy danymi szczeblami (właściciel, wydawca, redaktor, dziennikarz).
Kogo słuchać: właściciela czy wsłuchiwać się w potrzeby społeczne?
2. Eudajmonizm (dobro to dążenie do szczęścia)
Hedonizm - szczęście egoistyczne, traktowania informacji jako towaru, którym można dowolnie obracać.
Utylitaryzm - uszczęśliwianie ogółu; informacja to dobro społeczne
3. Personalizm (dobro to szacunek dla drugiej osoby)
(szanowanie informatorów, prawa osób udzielających wypowiedzi do autoryzacji, czy traktowanie krzywdy drugiego człowieka jako towaru?)
Zachariasz Cheefe - w demokracji media można porównać do małżeństwa. Jeden małżonek musi dbać o stronę finansową, drugi powinien się zająć edukacją. Owszem, media to biznes, ale mający do odegrania społeczną rolę. Używając terminologii z zakresu logiki, zachodzi to koniunkcja a nie alternatywa.
Obowiązki dziennikarza wobec źródła informacji, osoby opisywanej, obywatela.
Wobec źródeł informacji
Art. 12. ust 1. pkt. 2 pp Dziennikarz jest obowiązany chronić dobra osobiste, a ponadto interesy działających w dobrej wierze informatorów i innych osób, które okazują mu zaufanie.
ochrona prawa do anonimatu, czyli prawa do zachowania w tajemnicy zastrzeżonego nazwiska autora materiału prasowego
- powierzone, chronione prawem tajemnice, np. służbowa, gospodarcza, zawodowa, prywatna
- konfidencja dotyczy powierzonych dziennikarzowi w zaufaniu i w innym celu niż publikacja danych, nie będących ze swej istoty lub statusu prawnego tajemnicą (np. interwencje dziennikarskie - dużo wiem, nie wszystko mogę wykorzystać)
autoryzacja
wobec obywatela
Art. 1. pp Prasa, zgodnie z Konstytucją RP, korzysta z wolności wypowiedzi i urzeczywistnia prawo obywateli do ich rzetelnego informowania, jawności życia publicznego oraz kontroli i krytyki społecznej
przedstawianie rzeczywistości zgodnie z zasadami profesjonalizmu dziennikarskiego: zgodnie z prawdą, bezstronnie, dokładnie, uczciwie.
wobec osoby opisywanej
poszanowanie godności (charakter bezwzględny) i dobrego imienia jednostki (charakter względny), zakaz używania wulgaryzmów, słów obelżywych

(…)

… jednostki (charakter względny), zakaz używania wulgaryzmów, słów obelżywych
krytykuje się dzieło (krytyka przedmiotowa) a nie jego dzieło (krytyka podmiotowa)
uniknięcie stygmatyzacji, żądła krzywdy
Reasumując: wobec wszystkich obowiązuje dziennikarza TOT (myślenie o prawdzie) oraz TOC (myślenie o konsekwencjach rozpowszechnienia danego materiału prasowego: dla osoby opisywanej, źródeł informacji…
... zobacz całą notatkę