Informacje jakie tu znajdziecie to zagadnienia ogólne
Administracja państwowa 1. Zagadnienia ogólne. Problematyka administracji terytorialnej nie ogranicza się jednak do aspektów czysto organizacyjnych, mianowicie do tego, jak - w jednostkach terytorialnych, ukształtowanych wedle określonych zasad, przy przyjętej liczbie ich szczebli - rozdzielić zadania agend podporządkowanych bezpośrednio lub pośrednio rządowi i administracji centralnej, jak i te agendy zorganizować. Nie ogranicza się ona zatem do kwestii dekoncentracji administracyjnej (o której była mowa w rozdziale IV). Zarządzanie w skali terytorialnej posiada bowiem także szczególne aspekty polityczne, łączące się z potrzebą uwzględnienia w jej ramach udziału obywateli w wykonywaniu zadań publicznych. Na kontynencie europejskim, przede wszystkim w modelu niemieckim, udział obywateli w administracji terytorialnej przybrał w XIX w. postać samorządu terytorialnego. Samorząd terytorialny, wraz z sądownictwem administracyjnym, stanowił, jak była o tym mowa przy okazji omawiania tradycji tego modelu, naturalne niejako uzupełnienie konstytucjonalizmu, a zarazem uzupełnienie centralistycznego modelu administracji terytorialnej, uformowanego w okresie absolutyzmu. Był zatem podstawową formą decentralizacji administracji (z punktu widzenia nauki o administracji publicznej i prawa administracyjnego) i równocześnie najważniejszą formą podziału władzy wykonawczej w państwie między rząd i samodzielne korporacje terytorialne (z punktu widzenia prawa konstytucyjnego i nauk politycznych). W każdym razie samorząd i decentralizacja w takim ujęciu to reakcja na centralizm absolutyzmu, a więc wymuszona lub oktrojowana forma podzielenia się przez rząd władzą z miejscowym obywatelstwem. Inaczej było w modelach angielskim i amerykańskim - a w odniesieniu do gmin także w modelu szwedzkim. S
Administracja państwowa
1. Zagadnienia ogólne. Problematyka administracji terytorialnej nie ogranicza się jednak do aspektów czysto organizacyjnych, mianowicie do tego, jak - w jednostkach terytorialnych, ukształtowanych wedle określonych zasad, przy przyjętej liczbie ich szczebli - rozdzielić zadania agend podporządkowanych bezpośrednio lub pośrednio rządowi i administracji centralnej, jak i te agendy zorganizować. Nie ogranicza się ona zatem do kwestii dekoncentracji administracyjnej (o której była mowa w rozdziale IV). Zarządzanie w skali terytorialnej posiada bowiem także szczególne aspekty polityczne, łączące się z potrzebą uwzględnienia w jej ramach udziału obywateli w wykonywaniu zadań publicznych. Na kontynencie europejskim, przede wszystkim w modelu niemieckim, udział obywateli w administracji terytorialnej przybrał w XIX w. postać samorządu terytorialnego. Samorząd terytorialny, wraz z sądownictwem administracyjnym, stanowił, jak była o tym mowa przy okazji omawiania tradycji tego modelu, naturalne niejako uzupełnienie konstytucjonalizmu, a zarazem uzupełnienie centralistycznego modelu administracji terytorialnej, uformowanego w okresie absolutyzmu. Był zatem podstawową formą decentralizacji administracji (z punktu widzenia nauki o administracji publicznej i prawa administracyjnego) i równocześnie najważniejszą formą podziału władzy wykonawczej w państwie między rząd i samodzielne korporacje terytorialne (z punktu widzenia prawa konstytucyjnego i nauk politycznych). W każdym razie samorząd i decentralizacja w takim ujęciu to reakcja na centralizm absolutyzmu, a więc wymuszona lub oktrojowana forma podzie
(…)
…. Samorząd terytorialny w Polsce - stan obecny~33 A. Reforma gminna 1990 r. i jej ograniczenia Po przerwie, która trwała lat czterdzieści, w 1990 r. przywrócono w Polsce samorządowy ustrój gminy. Reforma gminna doszła do skutku bez konieczności dokonywania zmian w podziale administracyjnym; reforma ta polegała więc nie na zmianach terytorialnych, lecz na przebudowie zasad zarządzania. Odtworzona wówczas samodzielność komunalna ukształtowana została w sposób klasyczny. Ma ona różne aspekty, przede wszystkim - organizacyjny i personalny (własne organy i struktury, prawo do obsadzania stanowisk w administracji komunalnej, przedsiębiorstwach, zakładach i innych instytucjach samorządowych):- administracyjny (własne kompetencje do stanowienia przepisów administracyjnych i do sprawowania władztwa administracyjnego…
…: gmina - okręg (arronrdissement, w Księstwie Warszawskim nazwany powiatem) - departament (z których gmina, jak wiemy, ma charakter historyczny, a departament powstał przed Napoleonem). Po II wojnie światowej zaczął się stopniowo kształtować region „funkcjonalny", który w 1982 r. nabrał charakteru samorządowego. Przez jakiś czas występował zatem podział czterostopniowy, który w latach osiemdziesiątych…
… terytorialnych państwa w wykonywaniu zadań publicznych nie ogranicza się jednak do instytucji samorządu terytorialnego, w powyższym klasycznym rozumieniu tego słowa - jako formy decentralizacj i władzy wykonawczej . Innymi formami zapewniającymi ten udział są: autonomia oraz federalizm. obie mają zabarwienie znacznie bardziej polityczne niż samorząd terytorialny, nawet w warunkach „niecentralizacji" - i odnoszą się w całości do sfery konstytucyjnej . W warunkach autonomii chodzi o podział (decentralizację) władzy ustawodawczej między parlament a ciała stanowiące jednostek terytorialnych, które wówczas uzyskują uprawnienia do stanowienia prawa rangi ustawy, wszakże przy zachowaniu jedności państwa. Z kolei federalizm oznacza podział suwerenności państwowej między państwo związkowe a jego części składowe. Dla porządku…
… się on na podziale suwerenności między federację oraz jej części składowe, noszące zresztą różne nazwy. Są to stany (czyli w osiemnastowiecznej polszczyźnie „państwa") w USA, Australii i federacjach latynoamerykańskich (Argentyna, Brazylia, Meksyk, Wenezuela), prowincje w Kanadzie, kantony w Szwajcarii, kraje w RFN i Austrii czy . Ta ostatnia nazwa znalazła zastosowanie w federacjach socjalistycznych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)