To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zdania w sensie logicznym - problemy
różnie można rozpatrywać pytania retoryczne - zgodnie z niektórymi poglądami, zawierają one jednoznaczne twierdzenia.
z drugiej strony: nie we wszystkich gramatycznych zdaniach w trybie oznajmującym coś się jednoznacznie twierdzi:
Nie tylko A są B - to nie jest zdanie, a schemat zdania; nie ma zatem wartości logicznej.
p → q ; x + y = z - to są funkcje zdaniowe; nie mają wartości logicznej.
zdania oznajmujące o przyszłości - ich status jest niejasny; niektórzy twierdzą, że mają one wartość logiczną, o której wiedza leży poza ludzkim zasięgiem; inni - że tej wartości w ogóle zdania o przyszłości nie mają; jeszcze inni (logika wielowartościowa), że twierdzeniom dotyczącym przyszłości przysługuje trzecia wartość logiczna - możebność.
modlitwy - raczej nie mają statusu twierdzeń, spełniają funkcję emotywną, ekspresywną.
teksty literackie - i one nie stwierdzają niczego o naszej rzeczywistości.
wypowiedzi zaczynające się np. od „zakładam się, że...” - to performatywy.
definicje projektujące - nie są zdaniami w sensie logicznym.
imperatywy wyrażone zdaniem oznajmującym - nie są zdaniami w sensie logicznym.
rozumowania (wypowiedzi inferencyjne) - nie mogą być prawdziwe lub fałszywe (co najwyżej poszczególne ich człony), nie są więc zdaniami w sensie logicznym.
presupozycja - założenie prawdziwości innych zdań, dzięki którym dane zdanie w ogóle ma wartość logiczną („Mój wuj jest bogaty” → „Mam wuja”).
Odróżnianie zdań analitycznych od nieanalitycznych
prawdy i fałsze analityczne należy uznać za prawdziwe bądź fałszywe jedynie na mocy samego znaczenia użytych w nim słów (odwołanie się tylko do języka).
prawdy i fałsze empiryczne można uznać za prawdziwe bądź fałszywe dopiero po ich konfrontacji z wiedzą empiryczną.
Immanuel Kant uznawał istnienie syntetycznych zdań a priori:
„czas nie biegnie do tyłu”
„żaden przedmiot nie może znajdować się jednocześnie w więcej niż jednym miejscu”
W okresie Renesansu Wielkanoc wypadła raz w maju.
to zdanie jest fałszem: zarówno analitycznym (czego dowodzi astronomia), jak i empirycznym (co wynika z zastosowanego przez ludzi kalendarza juliańskiego).
LOGIKA
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)