STRUKTURA SYSTEMU PRAWNEGO.
System prawa stanowionego to zbiór obowiązujących norm pochodzących od państwa , powiązanych licznymi relacjami i uporządkowanych zgodnie z określonymi zasadami. W doktrynie wskazuje się na merytoryczne (statyczne) i formalne (dynamiczne) więzi norm w systemie prawa.
Więź statyczna między normami polega na tym, że tworzą one w zasadzie treściowo niesprzeczny zespół reguł oraz, że określone typy konsekwencji norm obowiązujących i wyrażonych expressis verbis w przepisach prawnych obowiązują tak samo jak normy z których je wyprowadzono.
Więź dynamiczna polega na tym, że normy obowiązują w systemie w zasadzie na podst. innych norm, hierarchicznie wyższych. Hierarchia norm jest pochodną hierarchii aktów normatywnych, w których normy te są zawarte.
Normy powiązane są hierarchicznie:
relacją kompetencyjną - udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy norma obowiązuje w systemie wymaga m.in. sprawdzenia relacji tej normy do normy kompetencyjnej.
relacją derogacyjną - jeżeli dwie normy merytoryczne, spełniające wymagania hierarchicznej relacji kompetencyjnej, są ze sobą niezgodne, to należy uznać za obowiązującą tę, która jest normą hierarchicznie wyższą.
Współcześnie pomocniczo stosowane jest przy wyróżnieniu gałęzi prawa kryterium:
metody regulacji - wykorzystywane przez prawodawcę różnią się sposobem organizacji stosunków prawnych, stopniem ingerencji państwa w ich kształtowanie, rodzajem sankcji. Wyróżnia się tu:
metodę cywilnoprawną - to taki typ regulacji, w którym pozycja stron w stosunku prawnym jest równorzędna.
metoda administracyjna - oznacza regulację, w których podmiot jest podporządkowany organowi państwa. Pozycja stron nie jest równorzędna. Organ państwa ma prawo jednostronnie ingerować w cudzą sferę prawną.
metoda penalna - oznacza regulacje, w których obowiązki prawne zabezpieczone są zagrożeniem użycia przymusu państwowego poprzez sankcję karną.
kryterium podmiotowe (np. prawo karne wojskowe).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)