To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Średniowiecze. Kształtowanie się świata chrześcijańskiego, jego ekspansja wewnątrz Europy i na zewnątrz (wyprawy krzyżowe). Społeczeństwo chrześcijańskie. Walka o dominium mundi. Chrześcijaństwo średniowieczne, herezje.
Kształtowanie się świata chrześcijańskiego. W IV w. chrześcijaństwo coraz mocniej wrastało w państwo wzorując się na jego instytucjach prawno-ustrojowych. Kościoły budowano na wzór rzymskich bazylik sądowych, składających się z trzech naw. Duchowieństwo zwolniono od podatków, a światopogląd chrześcijański znalazł odbicie w normach postępowania (np. zakaz porzucania dzieci, ograniczenie aborcji, rozwodów, zakaz walki gladiatorów).
Ekspansja chrześcijańska. Plemiona germańskie przyjmując chrzest, adaptowały dla swoich potrzeb instytucje i zdobycze cywilizacyjne świata starożytnego, zaczęły posługiwać się językiem łacińskim. Jedyną antyczną instytucją, która nie tylko nie ucierpiała na zmianie epok, lecz zyskała jeszcze większe znaczenie, był Kościół. Okres V-XV w. to także czas chrystianizacji Europy. Przełomowym dla chrześcijaństwa był edykt mediolański Konstantyna Wielkiego z 313, który je zalegalizował. Od tego czasu mogło się ono bez przeszkód - z wyjątkiem panowania cesarza Juliana Apostaty w latach 361-363 - rozwijać w całym imperium. Bardzo wcześnie, bo już w V w. rozpoczęła się chrystianizacja Irlandii, w ciągu kolejnych dwóch stuleci Kościół prowadził misje w Brytanii, w VIII stuleciu zachodził, bardzo skomplikowany i trudny, proces chrystianizacji Germanii. Karolingowie, budując swoje imperium, czuli się odpowiedzialni także za szerzenie Ewangelii. W latach 779-804 Karol Wielki podbił Saksonię, której mieszkańców chrystianizował w sposób brutalny i okrutny. W VIII i IX w. nowa religia była przyjmowana przez Słowian. X stulecie wprowadziło do rodziny państw chrześcijańskich Polskę (a właściwie jej elitę polityczna), Węgry, Czechy oraz ludy skandynawskie; były to kraje, które wcześniej nie miały żadnych (bądź miały niewielkie) kontaktów z cywilizacją antyczną. Na przełomie I i II tysiąclecia kończy się właściwie formalny proces chrystianizacyjny, chociaż oczywiście pogańskie przeżytki wśród ludności były jeszcze długotrwałe. Poza granicami Europy chrześcijańskiej pozostała jedynie opanowana przez islam Hiszpania oraz ludy zamieszkujące nad Bałtykiem: Pomorzanie, Słowianie połabscy, Litwini, Prusowie i Jaćwingowie. Chrystianizacja Litwy rozpoczęła się dopiero w 1386, gdy na tron polski wstąpił Władysław Jagiełło, potem działalnością chrystianizacyjną została objęta Żmudź; chrześcijaństwo w dwu swoich wielkich odmianach wschodniej i zachodniej objęło cały kontynent europejski. Od czasu edyktu mediolańskiego Konstantyna Wielkiego musiało upłynąć ponad tysiąc lat.
(…)
… tępiła inkwizycja.
Spirytuałowie. Radykalny ruch franciszkanów, głoszących całkowite ubóstwo na wzór Chrystusa i jego Apostołów zapoczątkowany przy końcu XIII w., gdy papieżem był członek spirytuałów Celestyn V. Potępił ich papież Bonifacy VIII. Papież Jan XXII w bulli Cum inter nonnullos (1323) uznał wypowiedz, że Chrystus i Apostołowie niczego nie posiadali na własność za herezję. Podział…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)